بازن، آندره (۱۹۱۸ـ ۱۹۵۸)
بازَن، آندره (۱۹۱۸ـ ۱۹۵۸)(Bazin, Andre)
منتقد و نظریه‌پرداز فرانسوی سینما، زادۀ آنژه[۱]. نوشتن دربارۀ فیلم‌های سینمایی را از ۱۹۴۳ آغاز کرد و در ۱۹۵۱ مجلۀ سینمایی کایه دو سینما[۲] به کمک او تأسیس شد. پدر معنوی موجِ نو سینمای فرانسه، نوول واگ[۳]، بود و برای تنی چند از منتقدان و فیلم‌سازان جوان آینده همچون ژان ـ لوک گدار[۴] و فرانسوآ تروفو[۵] حکم رفیق و مشاور داشت. در ۴۰سالگی در پاریس از سرطان خون درگذشت. آندره بازن سهم بزرگی در مطالعات و نقد سینمایی بعد از جنگ جهانی دوم[۶] داشت و علاوه بر سردبیری 'کایه دو سینما' مقالات فراوانی نوشت که پس از مرگش در چهار جلد به نام سینما چیست؟[۷] منتشر شد. بازن طرفدار سینمایی بود که عین واقعیت را نشان دهد و سینماگرانی را می‌پسندید که فیلم را با دیدگاه شخصی خود می‌ساختند. آرای بازن زمینه‌ساز نظریۀ مؤلّف[۸] در سینما شد.
| جین آشر Jane Asher | |
|---|---|
| زادروز |
لندن ۱۹۴۶م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده |
| آثار | نمایش نامه های تلویزیونی بازگشت به برایدزهد (۱۹۸۱)؛ نمایش نامه نوع دوست؛ فیلم هنری هشتم و شش زن او (۱۹۷۲)؛ مجموعه تلویزیونی دعا کن موفق شوم (۱۹۸۸ـ۱۹۹۰) |
| گروه مقاله | تیاتر |