لنکستر، برت (برتون) (۱۹۱۳ـ۱۹۹۴)
لَنْکَسْتِر، بِرْت (بِرتون) (۱۹۱۳ـ۱۹۹۴)(Lancaster, Burt (Burton))
| کلود شابرول Claude Chabrol | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس 24 ژوئن ۱۹۳۰م |
| درگذشت | پاریس 12 سپتامبر 2010م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان سینما |
| فعالیت‌های مهم | از بنیادگذاران جنبش موج نوی فرانسه |
| آثار | جام شراب (جوجه در سرکه) (1984) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | استفان اودران (همسر) |
| جوایز و افتخارات | خرس طلایی جشنوارۀ بین‌المللی فیلم برلین (1959)؛ جایزه فیپرشی جشنوارۀ فیلم برلین (1973) |
بازیگر امریکایی سینما. از همان نخستین فیلمش، قاتلین[۱] (۱۹۴۶)، به ستارۀ سینما تبدیل شد. در ایفای نقش‌های پرتحرک و شخصیت‌های پیچیده توانایی خود را به‌اثبات رساند، مانند فیلم‌های از این‌جا تا ابدیت[۲] (۱۹۵۳)، المر گنتری[۳] (۱۹۶۰، برنده جایزۀ اسکار)، یوزپلنگ[۴] (۱۹۶۳)، شناگر[۵] (۱۹۶۸)، و آتلانتیک سیتی[۶] (۱۹۸۰). برت لنکستر نخست بندباز سیرک بود و در ۱۹۴۵، که نخستین نمایشش را در برادوی[۷] بازی می‌کرد، یکی از کارگزاران هالیوود به استعداد او پی برد. پس از موفقیت در نخستین فیلم و بازی در چندین فیلم تبهکارانه، در فیلم‌های شعله و خدنگ (مشعل و کمان)[۸] (۱۹۵۰) و دزد سرخ‌پوش[۹] (۱۹۵۲) در نقش‌های ماجراجویانه بازی کرد. مباهاتش به این بود که در صحنه‌های خطرناک خودش به جای بدل ایفای نقش می‌کند. در فیلم برگرد شیبای کوچک[۱۰] (۱۹۵۳) نقشی متفاوت ایفا کرد؛ نقش مردی ژنده‌پوش که قبلاً معتاد به الکل بوده است. به بازی در نقش‌های قهرمانانه با شخصیت‌پردازی‌های نامعمول ادامه داد، که نقش شایعه‌نویس منفور در فیلم بوی خوش موفقیت[۱۱] (۱۹۵۷) نمونه‌ای از آن است. برت لنکستر، از نخستین ستارگان هالیوود بود که شرکت فیلم‌سازی خودش را به نام هکت ـ هیل ـ لنکستر[۱۲] در ۱۹۴۸ تأسیس کرد.