طبرسی، ابوعلی (مشهد ۴۶۹ـ سبزوار ۵۴۸)
طَبْرِسی، ابوعلی (مشهد ۴۶۹ـ سبزوار ۵۴۸)
(در تداول عام: طَبَرْسی؛ نام کامل: ابوعلی فضل بن حسن) فقیه، مفسر و محدث شیعی. «طبرسی» معرّب تَفْرِشی منسوب به تفرش است و منسوب به طبرستان نیست. از معاصران زمخشری و میبدی بود. در علوم زبانی، به‌خصوص نحو، استادی کم‌نظیر بوده و شاگرد فرزند شیخ طوسی، ابوعلی حسن بن محمد، بوده است. قطب‌الدین راوندی ازجمله شاگردان طبرسی بوده است. امروزه، آرامگاه او، در نزدیکی حرم امام رضا (ع)، از زیارتگاه‌های اهل علم است. بعضی از آثار وی عبارت‌اند از: إعلام الوری بأعلام‌الهُدی؛ همچنین سه تفسیر؛ تفسیر کبیر او با نام مجمع‌البیان؛ تفسیر متوسط جوامع‌الجامع؛ تفسیر موجز الکافی‌الشافی. نیز ← مجمع‌البیان