مکری، جویل (۱۹۰۵ـ۱۹۹۱)
مَکْری، جوئِل (۱۹۰۵ـ۱۹۹۱)(McCrea, Joel)
| مایک لی Mike Leigh | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز |
| آثار | زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) |
| گروه مقاله | سینما |
بازیگر امریکایی سینما. در برخی از مهم‌ترین فیلم‌های دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، ازجمله بن‌بست[۱] (۱۹۳۷) و سفرهای سالیوان[۲] (۱۹۴۱)، و در دهه‌های بعد تقریباً فقط در فیلم‌های وسترن[۳]، به‌ویژه در سرزمین مرتفع بتاز (جدال در بعدازظهر)[۴] (۱۹۶۲)، بازی کرد. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۷۶ در سینما نقش‌آفرینی کرد. در آغاز سیاهی‌لشکر بود، ولی دیری نپایید که در نقش‌های اول عاشقانه ظاهر شد و تا زمان فیلم یونیون پاسیفیک (راه‌آهن سراسری امریکا)[۵] (۱۹۳۹)، در چند فیلم بازی کرده بود. آلفرد هیچکاک[۶] که در فیلم خبرنگار خارجی[۷] (۱۹۴۰) یکی از نقش‌های اصلی را به جوئل مکری سپرد، او را بسیار «آسان‌گیر» توصیف کرد. ولی این جنبه از بازیگری او علاوه بر فریبندگی، کلید اصلی مهارتش به‌شمار می‌آمد و نیز رمز موفقیتش در کمدی‌های پرستون استرجس[۸] بود، مانند داستان پالم بیچ[۹] (۱۹۴۴) که اوج دوران حرفه‌ای اوست.