آتوسا قلمفرسایی
آتوسا قلمفرسایی (تهران 12 مرداد 1349ش- )
طراح ایرانی صحنه و لباس. در زمینهی تئاتر، سینما و تلویزیون فعالیت دارد. قلمفرسایی در بیسست و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم صداها نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین طراحی صحنه و لباس جشنواره بوده و برای فیلم وقتی همه خوابیم این جایزه را به صورت مشترک با ایرج رامینفر دریافت کرده است. همچنین وی از دورهی سی و یکم جشنوارهی فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین طراحی صحنه و لباس را برای فیلم حوض نقاشی دریافت کرده و از دوره پانزدهم جشن خانه سینما (1390) هم برای طراحی صحنه و لباس فیلم اینجا بدون من تندیس شایستگی گرفته است. علاوه بر این همه او در سی و یکمین دوره جشنواره بینالمللی تئاتر فجر برای نمایش هملت برنده تندیس بهترین طراحی لباس شده است. قلمفرسایی فارغالتحصیل دورهی کارشناسی رشتهی مترجمی زبان انگلیسی از دانشگاه آزاد اسلامی است. وی فعالیت حرفهای را از اوایل دههی 1370 در مجموعههای تلویزیونی، فیلمهای کوتاه و به تدریج در آثار سینمایی با دستیاری و اجرای طراحی صحنه آغاز کرده و نخستین کار سینمایی او به عنوان طراح صحنه و لباس فیلم آبی (1379) به کارگردانی حمید لبخنده بوده است. از مجموعههای تلویزیونیای که قلمفرسایی کار طراحی صحنه و لباس آنها را به عهده داشته به مسافر تاریکی (1375)، در قلب من (1377)، داستانهای نوروزی (فقط طراح لباس- 1379)، ورثه آقای نیکبخت (فقط طراح لباس- 1379)، ماجراهای کارآگاه شمسی و دستیارش مادام (1380) و حس سوم (1384) میتوان اشاره کرد. قلمفرسایی طی سالهای فعالیتش در سینما با کارگردانان شاخص یا مطرحی چون بهرام بیضایی، رسول صدرعاملی، فرزاد موتمن، ایرج قادری و مازیار میری همکاری کرده است. وی از آغاز دههی 1380 تاکنون در بیشتر از 10 نمایش صحنهای هم به عنوان طراح صحنه و لباس حضور داشته است.
طراحی صحنه و لباس (سینما): آبی (۱۳۷۹)؛ همنفس (۱۳۸۲)؛ مجردها (۱۳۸۳)؛ محاكمه (۱۳۸۵)؛ سنگ، كاغذ، قیچی (۱۳۸۵)؛ ارابه مرگ (۱۳۸۵)؛ زنها فرشتهاند (۱۳۸۶)؛ كلاغپر (۱۳۸۶)؛ هر شب تنهایی (۱۳۸۶)؛ كارناوال مرگ (۱۳۸۷)؛ صداها (۱۳۸۷)؛ زندگی با چشمان بسته (۱۳۸۷)؛ پسر آدم، دختر حوا (۱۳۸۷)؛ كیفر (۱۳۸۸)؛ ورود آقایان ممنوع (۱۳۸۹)؛ سعادتآباد (۱۳۸۹)؛ اینجا بدون من (۱۳۸۹)؛ حوض نقاشی (۱۳۹۱)؛ زندگی جای دیگریست (۱۳۹۲)؛ نزدیكتر (۱۳۹۳)؛ در سكوت (۱۳۹۴)؛ میلیونر میامی (۱۳۹۵)؛ سال دوم دانشكده من (۱۳۹۶)؛ آندرانیك (۱۳۹۶)؛ قصر شیرین (۱۳۹۷)؛ قصیده گاو سفید (۱۳۹۸)