دارآباد
دارآباد
منطقه‌ای در شمال اقدسیه، در شمال تهران. در دورۀ قاجار روستایی کوچک بود. در ۱۳۲۱ق، مظفرالدین‌شاه قاجار کاخی ییلاقی در آن‌جا ساخت و آن را شاه‌آباد نامید. از آن پس این نام به سراسر منطقه داده شد. در ۱۳۱۶یا ۱۳۱۸ش، اولین بیمارستان و آسایشگاه مسلولانِ ایران، با نام آسایشگاه شاه‌آباد، در کاخ قدیمی قاجار برپا شد. آسایشگاه شاه‌آباد نخست مختلط بود و در ۱۳۳۲، به بیماران مسلولِ زن اختصاص یافت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نام آن بیمارستان دکتر مسیح دانشوری شد. در ۱۳۴۰، در تپۀ سفیدقلعه در جنوب شرقی دارآباد، آثار بنایی قدیمی کشف شد. پس از انقلاب اسلامی، دوباره نام قدیمی دارآباد به‌کار گرفته شد. در ۱۳۷۲، مجموعه‌ای آموزشی و تفریحی همراه با یک موزۀ تاریخ طبیعی و حیات وحش، و خانۀ فرهنگ در دارآباد بنا کردند. در ۱۳۷۸ اولین مجموعه آسایشگاه و مرکز اقامتی کودکان مبتلا به سرطان در ایران را مؤسسۀ محک در نزدیکی بیمارستان ۵۰۵ ارتش در دارآباد احداث کرد. دارآباد از مراکز مهم و مشهور ورزشی و کوهنوردی به‌شمار می‌رود. رود دارآباد از میان آن می‌گذرد.