اورخون
اورخون
رودی در شمال مرکزی مغولستان[۱]، به طول ۱,۱۳۰ کیلومتر. از کوه‌های خانگای سرچشمه می‌گیرد و در جهت شرق جریان می‌یابد و سپس به سمت شمال می‌پیچد و از قراقروم[۲]، پایتخت باستانی امپراتوری مغول، می‌گذرد. رود اورخون با یک گرانکوه[۳] از رود سلنگا جدا می‌شود. کتیبه‌های اورخون[۴] متعلّق به قرن ۸م، شامل قدیمی‌ترین آثار نوشته‌شده به یکی از زبان‌های ترکی، در نزدیکی این رود کشف شده است (۱۸۸۹). رود اورخون منطقه‌ای به وسعت حدود ۱۳۲هزار کیلومتر مربع را زهکشی می‌کند و در ماه‌های ژوئیه و اوت برای کشتی‌های کوچک قابل کشتی‌رانی است. به‌علت بارش‌های گاه‌به‌گاه و زمستان‌های سخت کشاورزی در حاشیۀ این رود محدود و ناچیز است.