اپارین، الکساندر (۱۸۹۴ـ۱۹۸۰)
اُپارین، اَلِکسانْدْر (۱۸۹۴ـ۱۹۸۰)(Oparin, Alexandr)
زیست‌شیمی‌دان روس. در دهۀ ۱۹۲۰، یکی از جدیدترین نظریه‌ها در زمینۀ خاستگاه حیات در کرۀ زمین، فرضیه سوپ بنیادین مولکول‌های زیستی، را عرضه کرد. در مسکو زاده شد و در دانشگاه دولتی مسکو[۱] فیزیولوژی گیاهی خواند. در ۱۹۲۹، استاد زیست‌شیمی گیاهی همان‌جا شد. در ۱۹۳۵، به بنیادگذاران انستیتو بیوشیمی باخ[۲] پیوست و از ۱۹۴۶ مدیر آن‌جا بود. ایده‌های اپارین دربارۀ خاستگاه حیات مبتنی‌بر سه فرض اساسی بود: اول آن‌که نخستین موجودات زنده در دریاهایی ابتدایی به وجود آمده‌اند که از قبل حاوی ترکیبات آلی متعددی بودند و موجودات زنده از آن‌ها به‌منزلۀ غذا استفاده می‌کردند؛ دوم آن‌که یک منبع انرژی ثابت و نهایتاً بی‌پایان به شکل نور خورشید وجود داشته است؛ و سوم آن که حیات واقعی، بر‌خلاف دیدگاه رایج که اساساً مولکولی است، با درجۀ بالایی از سازمان‌یابی ساختار و عملکرد مشخص می‌شود. نظریۀ اپارین نخست در ۱۹۲۴ منتشر شد و متعاقب آن پژوهش‌های بسیاری در زمینۀ خاستگاه حیات صورت گرفت. به‌ویژه، شیمی‌دان امریکایی، استنلی میلر[۳]، در ۱۹۵۳ برای ایجاد شرایط اولیۀ حیات در آزمایشگاه به فعالیت پرداخت. اپارین همچنین در زمینۀ آنزیم‌شناسی تحقیق می‌کرد و تلاش فراوانی برای فراهم‌کردن اساس فنی زیست‌شیمی صنعتی در اتحاد جماهیر شوروی به عمل آورد. منشأ حیات در زمین[۴] (۱۹۳۶) از آثار مهم اوست.