اپستاین، جیکوب (۱۸۸۰ـ۱۹۵۹)
اِپْستاین، جیکوب (۱۸۸۰ـ۱۹۵۹)(Epstein, Jacob)
مجسمه‌ساز انگلیسی، زادۀ امریکا. در آغاز از اوگوست رودَن تأثیر پذیرفت، بعد به شکل‌های بدویِ[۱] کنستانتین برانکوزی[۲] رو آورد. بیشتر به سبب پیکره‌های بحث‌انگیزِ برهنه و عضلانی‌اش شهرت یافت، ازجمله مجسمۀ سِفْر پیدایش[۳] (۱۹۳۱؛ نگارخانۀ ویت وُرت[۴]، منچستر). در سال‌های بعد، چندین پیکرۀ یادمانی اجرا کرد؛ ازجمله پیکرۀ مفرغی[۵] قدیس مایکِل و شیطان[۶] (۱۹۵۹؛ کلیسای جامع کاوِنتری[۷]). در ۱۹۰۴ به انگلستان رفت، و بیشتر آثار عمده‌اش را در آن‌جا پدید آورد. فرشته‌ای که بر مزار اسکار وایلد[۸] (۱۹۱۲، گورستان پر ـ لاشز[۹]، پاریس) ساخته است، از کارهای آغازین وی به‌شمار می‌رود که از مجسمه‌سازی باستانی تأثیر فراوان دارد؛ این اثر به سبب بیان آشوری‌و‌ارش به بَربَریّت محکوم شد. مجسمه‌هایی که در ۱۹۱۲ و ۱۹۱۳ ساخت، خشن و ماشینی بودند و به وُرتی‌سیسم[۱۰] و آثار هنرمندان معاصرش همچون آمِدِئو مودیلیانی[۱۱] و کنستانتین برانکوزی شباهت داشتند.
اِپْستاین در نیویورک به دنیا آمد، و در اتحادیۀ هنرجویان[۱۲] نیویورک، و مدرسۀ ملی هنرهای زیبا (بوزار)[۱۳] در پاریس هنر آموخت. پس از ۱۹۱۸ آثارش، ازجمله مجسمۀ 'سِفْر پیدایش'، به سبب ابتذال و توهین به مقدسات، آماج سرزنش و اعتراض عمومی قرار گرفت. با وجود آن‌که در نظر عموم، فردی متعهد به مدرنیتۀ افراطی شناخته شده بود، به هیچ رو در زمرۀ هنرمندان پیشتاز قرار نگرفت. زندگی‌نامۀ خودنوشت او با نام بگذارید مجسمه‌ها همه‌جا باشند[۱۴]، در ۱۹۴۰ منتشر شد. در ۱۹۵۴ لقب سِر گرفت.