ایموجین کانینگهام
ایموجین کانینگهام (1883_1976م) Imogen Cunningham
| ایموجین کانینگهام Imogen Cunningham | |
|---|---|
| زادروز |
1883 |
| درگذشت | 1976 |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی شیمی دانشگاه واشنگتن |
| شغل و تخصص اصلی | عکاس |
| آثار | بعد از نود سالگی |
| گروه مقاله | عکاسی |
| جوایز و افتخارات | کمک‌هزینه‌ی گوگنهایم و دکترای افتخاری کالج کالیفرنیا |
عکاس امریکایی. از اعضاء گروه اف64[۱] بود که به عکاسی از نمای نزدیک و برجسته‌سازی اشیاء و لحظات روزمره تمایل داشتند.
در پورتلند[۲] به دنیا آمد و فرزند پنجم خانواده‌ای دوازده‌نفره بود. در دانشگاه واشنگتن[۳] در رشته‌ی شیمی به تحصیل پرداخت. اولین دوربین خود را در هجده سالگی خرید اما پس از چندی از صرافت عکاسی افتاد. حدود پنج سال بعد، آشنایی با آثار گرترود کاسبیر[۴]، بانوی عکاس شهیر، موجب شد تا دوباره به عکاسی علاقه‌مند شود. در همین حین با کمک یکی از اساتیدش نحوه‌ی عملکرد دوربین را به شکلی حرفه‌ای فراگرفت و برای تأمین مخارج دانشگاه، به عکاسی از گیاهان برای دپارتمان گیاه‌شناسی مشغول گردید.
پس از فارغ‌التحصیلی مدتی در استودیوی ادوارد کرتیس[۵]، عکاسی مشهوری که عمده‌ی وقتش را صرف عکاسی پرتره از اقشار مختلف مردم آمریکا می‌کرد، به کار پرداخت. با دریافت کمک‌هزینه‌ای که به زنان محصل موفق اعطا می‌شد، این فرصت را پیدا کرد تا به آلمان برود و در آن‌جا در دانشگاه صنعتی درسدن[۶] به تحصیل پرداخت. اگرچه در این دوران، او بیشتر بر تحصیل متمرکز بود و موقتاً عکاسی را کنار گذاشت، به شیوه‌ای برای چاپ عکس دست یافت که از روش‌های مرسوم بسیار ارزان‌تر بود.
با بازگشت به آمریکا، استودیو شخصی خود را در سیاتل به راه انداخت و در عکاسی پرتره برای خود نامی دست و پا کرد. در سال‌های بعد با روی پارتریج[۷]، طراح و آموزگار هنر ازدواج کرد و سه فرزند به دنیا آورد. سپس به دلیل تغییر مکان تدریس پارتریج، همراه وی به کالیفرنیا رفت. در همین حین او تغییر مسیری در زمینه‌ی حرفه‌اش را تجربه کرد و به گرفتن عکس‌هایی با دقت و وضوح بالا از گیاهان متمایل شد. برای مثال او حدود دو سال از وقتش را صرف عکاسی از جزئیات مختلف گل ماگنولیا کرد. بعد از این در تغییری مجدد، دوباره به فرم بدن انسان به خصوص دست‌ها علاقه‌مند شد و عکس‌های بسیاری از دست‌های بازیگران و نوازندگان گرفت که در نهایت، موجب استخدام او در مجله‌ی معتبر ونیتی‌فر[۸] شد.
در نهایت، کانینگهام بازگشتی دوباره به عکاسی مستند و اجتماعی داشت و در تا چند ماه پیش از مرگش در 94 سالگی، عکاسی را رها نکرد. علاوه بر کسب جوایزی مانند دکترای افتخاری کالج کالیفرنیا[۹] و کمک‌هزینه‌ی گوگنهایم[۱۰]، بیش از ده کتاب از وی به چاپ رسیده است. از جمله پروسه‌ی مدرن عکاسی[۱۱] و بعد از نود سالگی[۱۲].
- ↑ Group f/64
- ↑ Portland
- ↑ University of Washington
- ↑ Gertrude Käsebier
- ↑ Edward S. Curtis
- ↑ Technische Hochschule
- ↑ Roi Partridge
- ↑ Vanity Fair
- ↑ Honorary Doctorate of Fine Arts degree from the California College of Arts and Crafts
- ↑ Guggenheim fellowship in Creative Arts for Photography
- ↑ Modern Processes of Photography
- ↑ After Ninety