آشتیانی، میرزا مهدی (ح ۱۳۰۶ـ ۱۳۷۲ق)
Ashtiani, Mirza Mahdi
آشْتیانی، میرزا مهدی (ح ۱۳۰۶ـ ۱۳۷۲ق)
| میرزا مهدی آشتیانی | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۱۳۰۶ |
| درگذشت | ۱۳۷۲ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف |
| شغل و تخصص های دیگر | پزشک و عارف |
| آثار | اساس التوحید |
| گروه مقاله | فلسفه ، منطق و کلام |
| خویشاوندان سرشناس | میرزا کوچک (پدر)، میرزا حسن آشتیانی (پدربزرگ)، میرزا محمدحسین آشتیانی (عموی پدر) |
فیلسوف، پزشک و عارف ایرانی. پدرش میرزا کوچک، برادرزادۀ میرزا محمدحسین آشتیانی و مادرش دختر میرزا حسن آشتیانی است. در سطوح عالی فقه و اصول شاگرد میرزای نائینی، سید محمدکاظم یزدی، آقا ضیاء‌الدین عراقی و در فلسفه و عرفان شاگرد میرزا هاشم اشکوری و میرزا حسن کرمانشاهی بود. افزون بر این مبانی طب و ریاضی و نجوم را از میرزا علی‌اکبرخان ناظم‌الاطبا، میرزا ابوالحسن‌خان رئیس‌الاطبا، میرزا غفارخان نجم‌الدوله و میرزا جهان‌بخش منجم فرا گرفت. پس از درگذشت میرزا حسن کرمانشاهی، بر کرسی درس او در مدرسۀ سپهسالار نشست و سال‌ها به تدریس کتب فلسفی، همچون شفاء، اسفار، شرح فصوص و مصباح‌الانس اشتغال داشت. از مشاهیر شاگردان اویند: میرزا عبدالکریم روشن، عبدالجواد فلاطوری، بدیع‌الزمان فروزانفر، و محمدرضا ربانی تربتی. از مهم‌ترین آثار هفده‌گانۀ وی تعلیقۀ منظومۀ سبزواری، اساس‌التوحید و شرح تحفة‌الحکیم شیخ محمدحسین اصفهانی (مشهور به کمپانی) درخور ذکر است.