آصفی هروی، مقیم الدین (هرات ۸۵۳ـ۹۲۳ق)

Asefi Heravi, Moghimuddin

آصِفی هِرَوی، مقیم‌الدین (هرات ۸۵۳ـ۹۲۳ق)

شاعر ایرانی. از شاگردان جامی و از مقرّبان سلطان حسین بایقرا و امیرعلی‌شیر نوایی بود. در ریاضیات و معماگویی مهارت داشت. او را از پیش‌گامان سبک هندی شمرده‌‌اند. از آثارش: مثنوی جمال و جلال (سوئد، ۱۹۴۸)؛ دیوان اشعار به کوشش فکری سلجوقی (تهران، ۱۳۴۲ش).