کوندرا، میلان (۱۹۲۹)
میلان کوندرا (چکسلواکی 1 آوریل ۱۹۲۹- پاریس 11 ژوئیه 2023م) (Milan Kundera)
| میلان کوندرا Milan Kundera | |
|---|---|
| زادروز |
چکسلواکی 1 آوریل ۱۹۲۹م |
| درگذشت | پاریس 11 ژوئیه 2023م |
| محل زندگی | پاریس |
| ملیت | چک- فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | رمان‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر و نمایشنامهنویس |
| سبک | پست‌مدرن |
| آثار | سبکی تحمل‌ناپذیر هستی (بار هستی) (۱۹۸۴) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
رمان‌نویس، شاعر، نمایشنامهنویس و داستان کوتاه‌نویس چک. آثارش تلفیقی است از طنز، جنبه‌های شهوانی، و نقد سیاسی. پدرش لودویگ کوندرا[۱]، نوازندۀ معروف پیانو، بود. ابتدا به تحصیل موسیقی پرداخت، ولی به‌تدریج به نویسندگی روی آورد. در ۱۹۶۸، پس از حملۀ شوروی به چکسلوواکی، دولت کمونیست چک نویسندگان را ملزم کرد تا در آثارشان به ستایش از آرمان‌های کمونیستی بپردازند. کوندرا از این امر سر باز زد و درنتیجه سال بعد او را از کارش اخراج کردند و انتشار آثارش در سراسر کشور ممنوع شد. در ۱۹۷۵، به فرانسه مهاجرت کرد و در آن‌جا به تدریس در دانشگاه رن[۲] پرداخت. نخستین کتاب شعرش را با نام انسان، باغ بزرگ[۳] در ۱۹۵۳ و اولین نمایش‌نامه‌اش را با نام صاحبان کلیدها[۴] در ۱۹۶۲ منتشر کرد. تقریباً تمامی رمان‌های وی به فارسی منتشر شده‌اند. او در سال ۱۹۸۷ جایزۀ ملی اتریش برای ادبیات اروپا را دریافت کرد. همچنین در سال ۲۰۰۰ برندۀ جایزۀ بین‌المللی «هاردر» شد. در سال ۲۰۰۷ هم جایزۀ ملی ادبیات جمهوری چک به این نویسنده تعلق گرفت. کوندرا چندین بار نامزد دریافت جایزۀ نوبل ادبیات شده بود.
ازجمله رمان‌های اوست: شوخی[۵] (۱۹۶۷)، عشق‌های خنده‌دار[۶] (۱۹۶۳ـ۱۹۶۸)، زندگی جای دیگر است[۷] (۱۹۶۹)، والس خداحافظ[۸] (۱۹۷۰)، کتاب خنده و فراموشی[۹] (۱۹۸۰)، سَبُکی تحمل‌ناپذیر هستی (بار هستی)[۱۰] (۱۹۸۴)، که به فیلم درآمد، جاودانگی[۱۱] (۱۹۹۰)، آهستگی[۱۲] (۱۹۹۵)، هویت (۱۹۹۶)، و جهالت[۱۳] (۲۰۰۰).