شباهنگی، جلال (تهران ۱۳۱۷ ش)
جلال شباهنگی (تهران ۱۳۱۷ش- 26 مرداد 1402ش) Jalal Shabahangi
نقاش ایرانی. شفافیّت، پرهیز از سایه‌روشن‌های بُعد‌دهنده، و تکرار سطوح پسینی و پیشینی، پرهیز از بهره‌گیری عناصر دست‌ساختۀ بشری، ویژگی آثار اوست، که بدین‌وسیله می‌کوشد جلوۀ آرمانی طبیعت پیرامونش را بازتاب دهد. به ساختن احجام شیشه‌ای نیز پرداخته است، و کارهایش مجموعه‌ای ویژه در حوزۀ حجم‌سازی‌اند. شباهنگی بیش از 30سال به خلق مناظری باز و وسیع از تپه‌ها و کویرهای ایران در رنگ‌های متنوع پرداخته و با استمراری ستودنی، این آثار را به یکی از شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های نقاشی معاصر ایران بدل کرده است. با آن که شباهنگی در آثارش دلبستۀ طبیعت است، اما رنگ و سطوح تخت آنها او را از نقاشان طبیعت‌پرداز جدا می‌کند و با اتصال به فضای گرافیک، پردۀ نقاشی را به عالم تصویرگری مدرن می‌کشاند.
شباهنگی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، سن‌خوزه، امریکا، در دوره‌های کارشناسی تبلیغات گرافیکی و کارشناسی ارشد طراحی گرافیک و نقاشی معاصر درس خواند. از ۱۳۴۷ش در حوزه‌های مختلف گرافیک، نقاشی، و هنرهای تجسمی به‌تدریس پرداخت، و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران شد. آثارش را در نمایشگاه‌های مختلفی در ایران و خارج از ایران به‌نمایش گذاشته است.
برخی از کتاب‌های وی عبارتند از: نقاشی‌های جلال شباهنگی (با مقدمۀ مرتضی ممیز)، صور خیال، خلاقیت در رنگ، و اصول طراحی سه بعدی.