صدیقی، ابوالحسن (تهران ۱۲۷۳ـ۱۳۷۴ش)
صَدیقی، ابوالحسن (تهران ۱۲۷۳ـ۱۳۷۴ش)
| ابوالحسن صَدیقی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1273ش |
| درگذشت | 1374ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکدۀ هنرهای زیبای پاریس |
| شغل و تخصص اصلی | مجسمه‌ساز |
| شغل و تخصص های دیگر | نقاش |
| آثار | فرشتۀ عدالت (1322ش، کاخ دادگستری)؛ مجسمۀ فردوسی (آرامگاه فردوسی در طوس)؛ مجسمۀ مفرغین امیرکبیر (ایتالیا) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی ایران |
| جوایز و افتخارات | نشان درجۀ یک هنر از سوی دولت فنلاند، نشان و مدال طلای فنلاندیا از دانشکدۀ هنرهای زیبای هلسینکی فنلاند، نشان طلا از رئیس‌جمهوری ایتالیا |
مجسمه‌ساز و نقاش ایرانی. بیشتر عمرش را صرف خلق آثار هنری از بزرگان علم، ادب، و هنر کرد. در ۱۲۹۱ش به مدرسۀ صنایع مستظرفه، با سرپرستی کمال‌الملک، راه یافت. در ۱۲۹۷ش، تعلیم گروهی از شاگردان مدرسۀ صنایع مستظرفه را برعهده گرفت. نیم‌تنۀ گچی سیا‌ه نی‌زن «حاج مقبل»، و پیرمرد دوره‌گرد، از آثار آغازین اوست. در ۱۳۰۷ش به فرانسه رفت و در دانشکدۀ هنرهای زیبای پاریس به فراگیری نقاشی و مجسمه‌سازی پرداخت. در ۱۳۱۱ش پس از بازگشت به ایران، مدرسۀ صنایع مستظرفه را دوباره برپا ساخت و سرپرستی آن را، پس از آشتیانی، برعهده گرفت. بعدها در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران به‌تدریس مجسمه‌سازی پرداخت. چندین جایزه دریافت کرد که ازجمله عبارت‌اند از نشان درجۀ یک هنر از سوی دولت فنلاند، نشان و مدال طلای فنلاندیا از دانشکدۀ هنرهای زیبای هلسینکی، فنلاند، نشان طلا از رئیس‌جمهوری ایتالیا، و چندین نشان و مدال دیگر. ازجمله دیگر آثار اوست: فرشتۀ عدالت (۱۳۲۲ش، کاخ دادگستری)، مجسمۀ فردوسی (آرامگاه فردوسی در طوس)، مجسمۀ مفرغین امیرکبیر (ایتالیا) و بسیاری آثار دیگر. علی‌اکبر صنعتی از نخستین شاگردانش بود.