رایت، فرانک لوید (۱۸۶۹ـ۱۹۵۹)
رایت، فرانک لوید (۱۸۶۹ـ۱۹۵۹)(Wright, Frank Lloyd)
| فرانک لوید/ رایت Frank Wright | |
|---|---|
| زادروز |
ریچلند، ویسکانسین۱۸۶۹م |
| درگذشت | ۱۹۵۹م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشته مهندسی عمران |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار | خانه ویسکانسین (۱۹۲۵)؛ خانه آبشار در پنسیلوانیا (۱۹۳۶) موزه گوگنهایم، در نیویورک (۱۹۵۹) |
| گروه مقاله | معماری |
معمار امریکایی. به‌سبب نوعی «معماری اُرگانیک[۱]» شهرت یافته است ـ شیوه‌ای که در آن بناها بازتابی از محیط طبیعی پیرامون خود هستند. از دهۀ ۱۸۹۰، شیوۀ معروف به خانۀ پرایری[۲] را ابداع کرد، که از تعدادی خانۀ کم‌ارتفاع و پراکنده با بام‌های پیش‌نشسته تشکیل می‌شود. بعدها به کار خود تنوع بخشید و از بتون مسلح[۳] برای کندوکاو در فُرم‌های هندسیِ مختلف بهره برد. ازجمله ساختمان‌هایش عبارت‌اند از خانۀ ویسکانسین[۴]، تالیِسین ایست[۵] (۱۹۲۵) به‌سبک خانۀ پرایری؛ خانۀ آبشار[۶]، در نزدیکی پیتسبورگ[۷]، در پنسیلوانیا (۱۹۳۶) خانه‌ای با تراس‌های کنسول که در دو طرف یک آبشار قرار دارند؛ و موزۀ گوگنهایم[۸]، در نیویورک (۱۹۵۹)، شیبی مارپیچ که صعود آن از پلانی دایره‌ای آغاز می‌شود. رایت در ژاپن نیز ساختمان‌هایی طراحی کرد (۱۹۱۵ـ۱۹۲۲)؛ هتل ایمپریال[۹] در توکیو[۱۰] (۱۹۱۶) برجسته‌ترینِ آن‌هاست. در ۱۹۳۸ خانۀ زمستانی خود را در صحرای آریزونا[۱۱]، تالیِسین وست[۱۲]، بنا کرد، و یک انجمن معماری در آن بنیاد نهاد. همیشه فضاهای داخلی و مبلمان ساختمان‌هایش را شخصاً طراحی می‌کرد تا محیطی یکدست برای مشتریانش فراهم آورد. رایت در ریچلند[۱۳]، ویسکانسین، به‌دنیا آمد، و در رشتۀ مهندسی عمران درس خواند. در ۱۸۹۳ کارش را در شیکاگو آغاز کرد. هویت بدیع کارهایش سبب شد که در میانۀ قرن ۲۰ از سرآمدان معماری امریکا شود، اما بخش عمدۀ آوازۀ بین‌المللی‌اش حاصل کتاب‌های متعددی است که در آن‌ها نظر خود را دربارۀ معماری تشریح کرده است. در ۱۹۳۲ زندگی‌نامۀ خودنوشتش را منتشر کرد.