مسجدالنبی
مسجدُالنَّبی
مسجد پیامبر اسلام (ص) در مدینه و دومین حرم مقدس در اسلام. براساس روایات اسلامی پیامبر اسلام (ص) پس از ورود به مدینه برای تعیین محل سکونت خود، افسار شتر رها کرد تا در هرجا شتر ایستاد منزل پیامبر (ص) همان‌جا بنا شود. زمین در وسط مدینه و متعلق به دو یتیم به نام‌های سهل و سهیل بود که پیامبر (ص) آن را از ایشان خریداری کرد. نقشۀ مسجد را خود ریخت و در بنای آن نیز در کنار اصحاب همکاری کرد. سپس فرمود که خانۀ خودش و خانه‌های اصحاب را دور آن بسازند و خانۀ برخی از اصحاب را خود مشخص فرمود به‌طوری که از هر خانه دری به مسجد گشوده می‌شد. دیوارها به اندازۀ یک قامت بود. در زمان پیامبر (ص) با افزایش تعداد صحابه مسجد توسعه داده شد و به درخواست اصحاب، با تنۀ نخل و چوب سایبانی برای آن ساختند. در سال ۸۸ق ولید بن عبدالملک مسجد را توسعه داد و خانۀ پیامبر (ص) و همسران ایشان و برخی اصحاب به آن اضافه شد و بدین ترتیب، مقبرۀ پیامبر (ص) که خانۀ ایشان بود، داخل مسجد شد. بعدها در دوره‌های مختلف بر مساحت مسجد افزوده شد. آخرین توسعۀ مسجد، در دوران حکومت آل سعود، و از ۱۴۰۵ق/۱۹۸۴م آغاز شد و در ۱۴۱۴ق/۱۹۹۳م پایان یافت. مساحت کلی مسجد پس از آخرین توسعه ۴۰۰,۳۲۷ متر مربع با ۸۵ در ورودی و ۱۰ مناره و ۶هزار ستون است.