آفونسو چهارم
آفونسو چهارم (۱۲۹۱ـ۱۳۵۷م)(Afonso IV)
| آفونسو سوم Afonso III | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۱۰م |
| درگذشت | ۱۲۷۹م |
| ملیت | پرتغالی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| دوره | حک: ۱۲۴۸ـ۱۲۷۹م |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | آفونسو دوم (پدر) - سانچو دوم (برادر) - ماتیلدا دوم بولونی (همسر) - لانش، دینیز، آفونسو و سانچا (فرزندان) |
(ملقب به «شجاع[۱]») هفتمین پادشاه پرتغال[۲] (حک: ۱۳۲۵ـ۱۳۵۷م). او تنها پسر مشروع دینیز[۳] و الیزابت آراگون[۴] بود که پس از مرگ پدر در 1325م به پادشاهی رسید. در سال 1309م، آفونسو با بئاتریس کاستیلی[۵]، دختر سانچو چهارم[۶] پادشاه کاستیل[۷] و ماریا دو مولینا[۸] ازدواج کرد و از او صاحب چهار پسر و سه دختر شد که فقط ماریا[۹] (ملکه کاستیل[۱۰])، پیتر اول[۱۱] و النور[۱۲] (ملکه آراگون[۱۳]) به بزرگسالی رسیدند. بخش اعظم دوران سلطنتش به جنگ با کاستیل و اعراب مغربی[۱۴] (مورها) گذشت. قتل عروسش، اینِس دِ کاسْترو[۱۵]در سال 1355م، به فرمان او، به اختلاف میان او و پسرش، پدرو[۱۶]، و سرانجام وقوع جنگ داخلی انجامید.