بقعه پیر علم دار
بقعۀ پیر علمدار
(یا: برج/آرامگاه پیر علمدار) بنایی آرامگاهی در شرق شهر دامغان در محلّهٔ خوریا، خیابان ایستگاه راه‌آهن، نزدیک مسجد جامع و مدرسۀ حاج فتح علی‌بیگ، مربوط به اوائل سدۀ 5ق. براساس سرودۀ منوچهری دامغانی، آرامگاه سعید ابی جعفر محمد بن ابراهیم، پدر ابوحرب بختیار، حاکم ایالت قومِس در زمان سلطان محمود غزنوی است. سال ۱۳۱۰ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات معماری و تزئینات
بنای بقعه برجی است به ارتفاع 13متر با قاعدۀ مدوّر در داخل و خارج. بدنۀ خارجی برج، تزیینات زیبای آجرکاری دارد. بر بالای برج، هفت نوار تزیینی آجر‌تراش، و کتیبه‌ای مورخ ۴۱۷ق به خط کوفی دیده می‌شود. کتیبۀ دیگری نیز با همین تاریخ بر گرداگرد درون برج قرار دارد. بر قوس درگاه ورودی بنا نیز کتیبه‌ای تزیینی، گچ‌بری‌شده است که امروزه قابل خواندن نیست. بر فراز برج گنبدی پیازی‌شکل مستقر است که در آن نیز چون سراسر دیوارۀ بنا هنر آجرکاری چشمگیر است.