ولگاگراد، استان
وُلْگاگِراد، استان (Volgograd)
| ولگاگراد، استان | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | ولگاگراد |
| نام لاتین | Volgograd |
| شهر ها و آبادی های مهم | کامیشین، میخائیلوفکا، و ولژسکی |
| جمعیت | 2,500,781 نفر (۲۰۲۱) |
| موقعیت | در جنوب غربی فدراسیون روسیه |
| نوع اقلیم | عمدتاً استپ خشک که خشکسالی در آن غیر عادی نیست. وجود نمکزار‌های وسیع در اطراف سواحل دریاچۀ التون در شرق و نزدیک مرز قزاقستان |
| تولیدات و صنایع مهم | صنایع علوم مهندسی، تولید الوار، مواد شیمیایی و غذایی، و استخراج نفت و گاز. نولید نیروی برقابی؛ کشت گندم، آفتابگردان و انواع سبزی و پرورش گاو و گوسفند |
| شهرستان | ولگاگراد |
| مساحت | 112,877 کیلومتر مربع |
(نام سابق: استالینگراد[۱] از ۱۹۲۵ تا ۱۹۶۱ و تساریتسین[۲] پیش از ۱۹۲۵) ناحیه[۳]ای در جنوب غربی فدراسیون روسیه، با 112,877 کیلومتر مربع مساحت و 2,500,781 نفر جمعیت (۲۰۲۱). ۷۴ درصد از جمعیت آن در شهرها زندگی می‌کنند. مرکز آن نیز ولگاگراد است. صنایع آن عبارت‌اند از علوم مهندسی، تولید الوار، مواد شیمیایی و غذایی، و استخراج نفت و گاز. نیروی برقابی نیز تولید می‌کند. گندم، آفتابگردان و انواع سبزی در آن کشت می‌شود و پرورش گاو و گوسفند رواج دارد. رودهای ولگا[۴] و دون[۵] در آن جریان دارند؛ رود ولگا، ارتفاعات ولگا در غرب را از زمین‌های کم‌ارتفاع در شرق جدا می‌کند. این ناحیه عمدتاً استپ [۶]خشک است که خشکسالی در آن غیر عادی نیست. نمکزار‌های وسیعی در اطراف سواحل دریاچۀ التون[۷] در شرق و نزدیک مرز قزاقستان[۸] وجود دارد. شهرهای منطقه عبارت‌اند از کامیشین[۹]، میخائیلوفکا[۱۰]، و ولژسکی[۱۱]. این منطقه تا زمان انضمام آن به روسیه (۱۵۵۲ـ ۱۵۵۶) تقریباً غیرمسکونی بود. نیروهای آلمانی از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۳ بخش‌هایی از آن را تصرف کردند.