کلیسای انگلستان
کلیسای انگلستان (Church of England)
کلیسای رسمی انگلستان، دارای دو اسقف اعظم پروتستان در حوزههای یورک[۱] و کنتربری[۲]، 44 اسقفیه[۳] (شامل جبل طارق[۴])، و حدود 34میلیون پیرو. پادشاه رئیس قانونی تشکیلات کلیساست و سراسقف[۵]های کنتربری و یورک بعد از او قرار دارند. پیدایش کلیسای انگلستان دستکم به قرن 2م برمیگردد که بازرگانان و مسافران، مسیحیت[۶] را به این کشور آوردند. معمولاً آغاز کار تبلیغیِ اوگوستین قدیس[۷] در 597م را مبدأ رسمی کلیسای انگلستان، با مرجعیت پاپ به روال قرون وسطا، میگیرند. ولی صورت کنونی آن از جنبش اصلاح دینی[۸] قرن 16م در این کشور، که تفوق شاه را به کرسی نشاند و مرجعیت اعلای پاپ را مردود شمرد، برجای مانده است. با شروع استعمارگری بریتانیا، کلیسای انگلستان کلیساهایی در قارهها تأسیس کرد و نفوذ جهانی یافت. بعدها این کلیساها مستقل شدند، اما پیوندهای خود را با کلیسای مادر[۹]، در قالب جامعۀ انگلیکان[۱۰] حفظ کردند. کلیسای انگلستان با پیروی از سه ردۀ روحانی اسقفان[۱۱]، کشیشان[۱۲] و شمّاسان[۱۳]، و نظام عبادت جمعی که در «کتاب دعای کلیسای انگلیس[۱۴]» آمده است شناخته میشود. مشخصۀ دیگر آن پایبندی عمومی به سنت مسیحی در ضمن تطبیق آن با انواع مردمان و دیدگاههاست. کلیسای انگلستان قائل به سه مرجعِ سنت[۱۵]، عقل[۱۶] و کتاب مقدس[۱۷] است، ولی اولویت را به کتاب میدهد. این کلیسا با عناصر کاتولیکی[۱۸]، اومانیستی[۱۹]، و اصلاحی، که نمایندگی تاریخی آنها را آنگلوکاتولیکها (کلیسای اعلی)[۲۰]، لیبرالها (کلیسای لیبرال)[۲۱] و تبشیریان (کلیسای ادنی)[۲۲] برعهده دارند، وجهه مییابد. بهسبب نهادینگی کلیسای انگلستان، اسقفها را شاه منصوب میکند و هر تغییری در لیتورژی[۲۳] (آداب عبادی) باید به تصویب پارلمان برسد. اما امروزه که در کنار انگلیکانها، غیرانگلیکانها[۲۴] نیز در پارلمان نماینده دارند، کلیسا در موقعیت دشواری قرار گرفته است. نتیجۀ آن تلاشهایی بوده که در قالبهایی مانند «جنبش آکسفورد[۲۵]» برای حفظ تمامیت کلیسا با جداکردن آن از حکومت، و نیز تشکیل کلیسای ملی برای همۀ مسیحیان، بهعمل آمده است. کلیسای انگلستان در حرکتهای تجمیعی کلیساهای جهان نقش فعالی داشته است. در دهههای 1970 و 1980م اختلاف نظر شدیدی در کلیسای انگلستان بر سر این مسئله که آیا به زنان اجازۀ کسب رتبۀ رسمی روحانی داده شود یا خیر بروز کرد، و پس از بحث و بررسی فراوان، شورای حکام کلیسا در نوامبر 1992م با اختلاف رأی اندکی به زنان این اجازه را دادند.
- ↑ York
- ↑ Canterbury
- ↑ diocese
- ↑ Gibraltar
- ↑ archbishop
- ↑ Christianity
- ↑ St. Augustine
- ↑ Reformation
- ↑ mother church
- ↑ Anglican Community
- ↑ bishop
- ↑ priest
- ↑ deacon
- ↑ Book of common prayer
- ↑ tradition
- ↑ reason
- ↑ Bible
- ↑ Catholic
- ↑ humanist
- ↑ Anglo-Catholics (high church)
- ↑ Liberals (broad church)
- ↑ Evangelicals (low church)
- ↑ liturgy
- ↑ non-Anglicans
- ↑ Oxford movement