آنجلیکو، فرا (ح ۱۴۰۰ـ۱۴۵۵م)
آنجلیکو، فرا (ح ۱۴۰۰ـ۱۴۵۵م)(Angelico, Fra)
| فرا آنجلیکو Fra Angelico | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۱۴۰۰م |
| درگذشت | ۱۴۵۵م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | دیوارنگاره‌های صحنه‌هایی از زندگی مسیح (کلیسای جامع اورویِتو) و صحنه‌هایی از مصایب قدیس استفان و قدیس لورنس (دهۀ ۱۴۴۰م، نمازخانۀ نیکلاس پنجم، کاخ واتیکان) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
نقاش ایتالیایی. در سلک راهبان فلورانس[۱] بود، و صحنه‌های دینی[۲] را تصویر می‌کرد. مجموعه دیوارنگاره[۳]هایش در دیر مَرقُس قدیس[۴]، فلورانس، از مشهورترین آثار اوست که از ۱۴۳۶م به بعد، ساخته شده‌اند. شماری نقاشی محرابی[۵] نیز اجرا کرد که سنجیدگی و لطافت خط و رنگ آن‌ها کم‌نظیرند. فرا آنجلیکو حدود ۱۴۲۰م به فرقۀ دومینیکیان[۶] پیوست. پس از گذراندن دورۀ نوآموزی، نقش‌آفرینی صحنه‌های دینی و نقاشی‌های محرابی را برعهده گرفت. بسیاری از نقاشی‌هایش با قطعه نقاشی‌های کوچک‌تر پامحرابی[۷] با تصاویری از وقایع زندگی قدیسان همراه‌اند. تصاویر مرکزی بسیار پُرتزیین‌اند، و در آن‌ها رنگ‌های خالص و درخشان، و مطلاکاری‌ها جلب‌نظر می‌کنند؛ حال آن‌که صحنه‌های قاب‌بندی‌های پامحرابی، ساده‌تر و بی‌پیرایه‌تر، اما زنده و پرجنب‌وجوش‌اند. همین بی‌پیرایگی و سادگی در دیوارنگاره‌های حجره‌های کلیسای مرقس قدیس نیز دیده می‌شود. دیوارنگاره‌های بعدیِ فرا آنجلیکو پیچیده‌تر و پرتفصیل‌ترند، ازجمله صحنه‌هایی از زندگی مسیح[۸] (کلیسای جامع اورویِتو[۹]) و صحنه‌هایی از مصایب قدیس استفان و قدیس لورنس[۱۰] (دهۀ ۱۴۴۰م، نمازخانۀ نیکلاس پنجم[۱۱]، کاخ واتیکان[۱۲]). از ۱۴۴۹م، به ریاست دیر فی‌یزوله[۱۳] در نزدیکی فلورانس، منصوب شد، و در آن‌جا «آنجلیکو» به‌معنای «فرشته سیرت» لقب گرفت.