میو، داریوس (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴)
میّو، داریوس (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴)(Milhaud, Darius)
داریوس میو Darius Milhaud | |
---|---|
زادروز |
۱۸۹۲م |
درگذشت | ۱۹۷۴م |
ملیت | فرانسوی |
تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کنسرواتوار پاریس |
شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز و پیانونواز |
آثار | انسان و آرزویش (۱۹۱۸)؛ خاطرات برزیل (۱۹۲۱)، اپراهای کریستف کلمب (۱۹۲۸)، بولیوار (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز آفرینش جهان (۱۹۲۳) |
گروه مقاله | موسیقی |
(یا: میلو) آهنگساز و پیانونواز فرانسوی. از اعضای گروهی از آهنگسازان که به گروه شش[۱] معروف بودند. آهنگسازی بسیار پرکار که در انواع سبکها و گونهها آهنگ میساخت، و از جاز، ریتمهای امریکای لاتین، و موسیقی الکترونیک تأثیر پذیرفته بود. خصوصیت برجستۀ کار او استفاده از پولی تونالیته (حضور همزمان دو یا چند گام) است، مانند انسان و آرزویش[۲] (۱۹۱۸) و خاطرات برزیل[۳] (۱۹۲۱) برای ارکستر. در بسیاری از آثار او رگهای پاستورال (شبانی) نیز وجود دارد، که نمونۀ آن در اولین کوآرتت زهی (۱۹۱۲) او و شش سمفونی مجلسی (۱۹۱۷ـ۱۹۲۲) دیده میشود. تبار یهودی وی در کانتات آنی مامیو[۴] نمایان است (۱۹۷۳). از دیگر آثار اوست: اپراهای کریستف کلمب[۵] (۱۹۲۸)، بولیوار[۶] (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز آفرینش جهان[۷] (۱۹۲۳). میو از ۱۹۰۹ در کنسرواتوار پاریس[۸] زیرنظر ژدالژ[۹]، ویدور[۱۰]، و د اندی[۱۱] به تحصیل ویولن و آهنگسازی پرداخت. دوکا[۱۲] نیز از معلمان او بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ وابستۀ هیئت دیپلماتیک فرانسه[۱۳] در ریو د ژانیرو[۱۴] بود و در آنجا با پل کلودل[۱۵] آشنا شد، که بسیاری از لیبرتوهای او را نوشت. در ۱۹۲۲ آثارش برای نخستینبار در جشنوارۀ انجمن بینالمللی موسیقی معاصر[۱۶] ارائه شدند. در ۱۹۴۰ به امریکا رفت و استاد موسیقی کالج میلز[۱۷] در کالیفرنیا شد و در ۱۹۴۷ نیز استاد آهنگسازی کنسرواتوار ملی[۱۸] در پاریس شد. ازجمله آثار اوست: صحنهای اپراها گاو روی پشت بام[۱۹] (۱۹۱۹)؛ موسیقی متن برای سهگانۀ ترجمهشدۀ اورستس[۲۰] اثر آیسخولوس[۲۱] (آگاممنون[۲۲]، نیازآوران[۲۳]، الهگان انتقام[۲۴]، ۱۹۱۷ـ۱۹۲۲). ارکستری آثاری شامل دوازده سمفونی برای ارکستر بزرگ (۱۹۴۰ـ۱۹۶۲)، سوییت روستایی[۲۵] (۱۹۳۷)، بالاد[۲۶]، کارناوال اکس[۲۷] (۱۹۲۶)، کنچرتینوی بهار[۲۸] برای ویولن و ارکستر (۱۹۳۴). موسیقی مجلسی هجده کوآرتت زهی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۲)؛ کوینتت بادی بخاری دیواری رنه شاه[۲۹] (۱۹۳۹)؛ شش اثر پیانویی شامل بهار[۳۰] (۲ جلد)، سوییت اسکاراموش[۳۱] (۱۹۳۹) برای دو پیانو. آواز تکصدایی و کرال. چهارده کتاب ترانهها شامل شعرهای یهودی[۳۲]، کاتالوگ گلها[۳۳] برای خواننده و ارکستر مجلسی (۱۹۲۰)؛ مراسم مقدس[۳۴] (۱۹۴۷).
- ↑ Les Six
- ↑ L’homme et son désir
- ↑ Saudades do Brasil
- ↑ Ani maamiu
- ↑ Christophe Colombe/Christopher Columbus
- ↑ Bolïvar
- ↑ La création du monde
- ↑ Paris Conservatory
- ↑ Gédalge
- ↑ Widor
- ↑ d’Indy
- ↑ Dukas
- ↑ French Legation
- ↑ Rio de Janeiro
- ↑ Paul Claudel
- ↑ International Society for Contemporary Music
- ↑ Mills College
- ↑ National Conservatory
- ↑ Le boeuf sur le toit
- ↑ Orest
- ↑ Aeschylus
- ↑ Agamemnon
- ↑ Les Choëphores
- ↑ Les Euménides
- ↑ Suite Provençale
- ↑ Ballade
- ↑ Le Carnaval d’Aix
- ↑ Concertino de printemps
- ↑ La cheminée du Roi René
- ↑ Printemps
- ↑ Scaramouche
- ↑ Poèmes juifs
- ↑ Catalogue des fleurs
- ↑ Service Sacré