ماری درسلر
ماری درسلر (کالیفرنیا ۹ نوامبر ۱۸۶۸ - اونتاریو ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۳۴م) Marie Dressler
(نام اصلی: لیلا ماری کوئربر[۱]) بازیگر زن امریکایی، برندۀ جایزه اسکار بهترین بازیگر زن در چهارمین دورۀ مراسم اسکار. از 14سالگی روی صحنه می‌رفت و در ابتدای قرن بیستم از بازیگران شاخص نمایش‌های وودویلی[۲] به شمار می‌آمد. در 45سالگی به دعوت مک سنت وارد سینما شد. در اوایل دهۀ ۱۹۲۰م رو به نزول گذاشت. تا این که در ۱۹۲۷م با ایفای نقش در فیلم‌های دختر شادمانی[۳] (ساختۀ آلن دوان[۴]) و خانواده‌های کالاهان و مورفی[۵] (جورج دبلیو هیل[۶]) بازی‌های موفق و چشمگیری ارائه داد. در ۱۹۲۹م به خدمت مترو گلدوین - مایر درآمد و کنار پالی مورنِ[۷] کمدین با فیلم‌هایی مثل پرورش پدر[۸] (جک کانوی[۹] - 1928م) به شهرت بسیاری رسید و پس از ظهور سینمای ناطق رونق کارش بیشتر شد. با ایفای نقش جدی مارتی[۱۰] در آنا کریستی[۱۱] (کلارنس براون[۱۲] - 1930م) مقابل گرتا گاربو پیشرفت مهمی کرد.
بازی تراژیک - کمیک درسلر در مین و بیل[۱۳] (جورج دبلیو هیل - 1931م) مقابل والاس بیری[۱۴] دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول را برایش همراه داشت. همچنین در سال بعد به خاطر فیلم اما[۱۵] (ساختۀ کلارنس براون) مجدداً در نقشی جدی نامزد دریافت اسکار شد.
درسلر با وجود هیکل چاق، عدم جذابیت صورت و اصلاً نامطلوب بودن ظاهر فیزیکی‌اش، به عنوان ستارۀ سینما در اوایل دهۀ ۱۹۳۰م از جاذبۀ گیشه بهره‌مند بود. خاطراتش را در کتاب‌های سرگذشت‌نامه‌ایِ داستان زندگی یک جوجه‌اردک زشت[۱۶] (۱۹۲۴م) و سرگذشت خود من[۱۷] (۱۹۳۶م) نوشته است. بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت.