بورودین، الکساندر (۱۸۳۳ـ۱۸۷۷)
بورودین، اَلکساندر (۱۸۳۳ـ۱۸۷۷)(Borodin, Aleksandr)
| اَلکساندر بورودین Aleksandr Borodin | |
|---|---|
| زادروز |
سن‌پترزبورگ۱۸۳۳م |
| درگذشت | ۱۸۷۷م |
| ملیت | روس |
| تحصیلات و محل تحصیل | رشتۀ شیمی‌پزشکی (داروسازی) |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار |
اپرای شاهزاده ایگور ارکستری. سه سمفونی (سومی ناتمام)؛ در استِپ‌های آسیای مرکزی برای ارکستر (۱۸۸۰). مجلسی. دو کوارتت زهی (۱۸۷۴ـ۱۸۷۹، ۱۸۸۱)؛ سرناد به سبک اسپانیایی برای کوآرتت زهی؛ سوییت کوچک برای پیانو. آوازی. سرناد چهار عاشق برای یک بانو برای کوآرتت صداهای مردانه؛ ترانهها |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز روس. در سن‌پترزبورگ به‌‌دنیا آمد و پسر نامشروع شاهزاده‌ای روس بود. در رشتۀ شیمی‌پزشکی (داروسازی) تخصص یافت، اما اوقات فراغت خود را وقف ساختن موسیقی می‌کرد. اپرای شاهزاده ایگور[۱]، مهم‌ترین اثر او، ناتمام باقی ماند؛ این اپرا را نیکلای ریمسکی ـ کورساکوف[۲] و اَلکساندر گلازونف[۳] تکمیل کردند و شامل رقص‌های پولوفتسیایی[۴] است. آثار دیگر او مانند سمفونی‌ها، ترانه[۵]ها، و موسیقی مجلسی، با استفاده از تم‌های سنتی روسی ساخته شده‌اند. پدر بورودین، شاهزاده گِده‌آنُف[۶]، او را پسر یکی از سِرف‌های خود قلمداد می‌کرد. بورودین از کودکی به موسیقی و علم علاقۀ یکسانی نشان می‌داد. در ۹سالگی سعی کرد آهنگ‌سازی کند و به او درس موسیقی دادند. هنگام تحصیل در آکادمی پزشکی، علاقه و توجه ویژۀ خود را صرف شیمی کرد، و در دوران تحصیل در آلمان با نوازندۀ پیانو یِکاترینا پروتوپوپوفا[۷] آشنا شد، و در ۱۸۶۳ با او ازدواج کرد. یک سال پیش از آن، او که تا آن هنگام آهنگ‌سازی را نزد خود آموخته بود، شروع به تعلیم‌‌گرفتن از میلی بالاکیرِف[۸] کرد، که در ۱۸۶۹ رهبر ارکستر نخستین سمفونی او نیز بود. در همان سال کار بر روی اپرای شاهزاده ایگور را آغاز کرد و با فاصله‌های نامنظم روی آن کار می‌کرد؛ پارتیتور این اثر را که ریمسکی ـ کورساکوف و گلازونف تکمیل کردند، بخشی از زیباترین آثار او را در خود دارد. از ۱۸۷۲ تا پایان عمر در مدرسۀ پزشکی بانوان، سخنرانی‌های آموزشی دربارۀ شیمی انجام می‌داد و دربارۀ این موضوع رساله‌های مهمی نوشت. به‌رغم شهرتش، به‌سبب نقاط اوجی همچون رقص‌های پولوفتسیایی و حتی کیسمِت (قسمت)[۹]، موسیقی بورودین نیز توجه دقیق‌تری می‌طلبد؛ بهترین اثر او فوق‌العاده غنی و پرتنوع است، بی‌آن که به‌شیوۀ برخی از معاصرانش زننده یا مالیخولیایی باشد. ازجمله آثار اوست: ارکستری. سه سمفونی (سومی ناتمام)؛ در استِپ‌های آسیای مرکزی[۱۰] برای ارکستر (۱۸۸۰). مجلسی. دو کوارتت زهی[۱۱] (۱۸۷۴ـ۱۸۷۹، ۱۸۸۱)؛ سرناد به سبک اسپانیایی[۱۲] برای کوآرتت زهی؛ سوییت کوچک[۱۳] برای پیانو. آوازی. سرناد چهار عاشق برای یک بانو[۱۴] برای کوآرتت صداهای مردانه؛ ترانهها.