چهارطاقی
چهارطاقی
شیوه‌ای در معماری ایران باستان که در آن کالبد بنا از گنبدی سوار بر چهار جرز باربر شکل می‌گیرد و طرح معماری چهارطاقی، مربع بوده و از چهارسو باز است. برای آن‌که بتوان گنبد را که دارای طرح مدور است بر طرحی مربع‌شکل استوار کرد، باید با ساخت فیلپوش شکل مربع را به شکل دایره تغییر داد. به‌نظر می‌رسد که معماری چهارطاقی بیشتر برای ساخت آتشکده‌هایی در اماکن دور از سکونت به‌کار می‌رفت. بازبودن چهارسوی بنا اجازه می‌داد آتش مقدس بدون تماس مستقیم و حضور از نزدیک، مشاهده و نیایش شود.