بهمنی، محمدعلی (دزفول ۱۳۲۱ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۲ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

محمدعلی بهمنی (دزفول 21 فروردین ۱۳۲۱ - تهران 9 شهریور 1403ش) Mohammad-ali Bahmani

محمدعلی بهمنی
زادروز دزفول 21 فروردین ۱۳۲۱ش
درگذشت تهران 9 شهریور 1403ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی شاعر و ترانه‌سرا
آثار باغ لال (۱۳۵۰)؛ در بی‌وزنی (۱۳۵۱)؛ عامیانه‌ها (۱۳۵۵)؛ گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶)؛ گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (۱۳۶۹)
گروه مقاله ادبیات
محمدعلی بهمنی
محمدعلی بهمنی

شاعر و ترانه‌سرای ایرانی. با اصالتی تهرانی در دزفول به دنیا آمده؛ بخش عمدۀ زندگی‌اش را (جز رفت‌وآمدهای مدامش به تهران) در بندرعباس گذرانده است. هم در شیوۀ سنتی و هم در شیوۀ جدید شعر گفته است، اما اغلب، با غزل‌های خود، که به‌لحاظ مضمون و تصویر به شعر نیمایی نزدیک است و برای زبان ساده و صمیمی‌اش شناخته شده است. بهمنی به امور چاپ و نشر نیز پرداخته و از اواخر دهۀ 1340ش هم علاوه ‌بر شعرگویی به ترانه‌سرایی روی آورد. کما این‌که از سال‌های پیش از انقلاب تاکنون تعداد زیادی از ترانه‌ها و غزل‌هایش توسط خوانندگان موسیقی پاپ و سنتی اجرا شده‌اند. از جملۀ معروف‌ترین این آثار، ترانه‌های خرچنگ‌های مردابی (با صدا و آهنگسازی حبیب محبیان)، دهاتی (با صدا و آهنگسازی شادمهر عقیلی)، رودخونه‌ها (با صدای رامش و آهنگسازی صادق نجوکی) و بهار بهار (با صدا و آهنگسازی ناصر عبداللهی و تورج شعبانخانی) است.

بهمنی طی دو دهۀ آخر زندگی‌اش در رأس یا عضو ارشد شوراهای شعر و ترانۀ دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین صداوسیمای جمهوری اسلامی بود و همچنین سابقۀ داوری در جشنواره‌های شعر فجر و دیگر جوایز حکومتی را نیز در سوابقش داشت. وی به همراه شاعرانی چون منوچهر نیستانی، حسین منزوی، نوذر پرنگ و سیمین بهبهانی از شاعرانی است که ضمن ایجاد تغییراتی در غزل سنتی باعث رونق دوبارۀ این قالب طی سال‌های پس از انقلاب شده‌اند.

محمدعلی بهمنی به دنبال سکته و خونریزی شدید مغزی در بیمارستان تندیسِ تهران درگذشت.


کتاب‌شناسی

  • باغ لال (۱۳۵۰)
  • در بی‌وزنی (۱۳۵۱)
  • عامیانه‌ها (۱۳۵۵)
  • گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶)
  • گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (۱۳۶۹)
  • دهاتی (۱۳۷۷)
  • غزل (۱۳۷۷)
  • شاعر شنیدنی است (۱۳۷۷)
  • عشق است (۱۳۷۸)
  • نیستان (۱۳۷۹)
  • کاسهٔ آب دیوژن، امانم بده (۱۳۸۰)
  • این خانه واژه‌های نسوزی دارد (۱۳۸۲)
  • من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم (۱۳۸۸)
  • غزل زندگی کنیم (گزیده غزل) (۱۳۹۲)