امان، لطفی جعفر
امان، لطفی جعفر (عدن 1843- قاهره 1928) Lotfee Jafar Aman
| لطفی جعفر امان Lotfee Jafar Aman | |
|---|---|
| زادروز |
عدن 1843م |
| درگذشت | قاهره 1928م |
| ملیت | یمنی |
| تحصیلات و محل تحصیل | عدن و سودان، رشته‌ی تعلیم و تربیت از دانشگاه خارطوم دکترا |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | نوازنده عود |
| آثار | الدرب الاخضر (راه سبز)؛ کانت لنا ایام (روزگاری داشتیم)؛ لیل الی متی (شبی تا کجا؟) و اعیش لک (برای تو زنده‌ام) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
شاعر و نقاش یمنی. در محیطی ادبی و هنری و در خانواده‌ای ثروتمند به دنیا آمد. پس از تحصیلات اولیه در عدن، با استفاده از بورسیه‌ی تحصیلی به سودان رفت و در رشته‌ی تعلیم و تربیت از دانشگاه خارطوم دکترا گرفت. در این دوره‌ی شاعران مطرحی چون علی محمود طه، محمود حسن اسماعیل، ابراهیم ناجی، التیجانی یوسف بشیر و ابوالقاسم الشابی از استادان او بوده‌اند. پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی به یمن بازگشت و به تدریس در دانشکده‌ی تربیت معلم مشغول گردید. سپس در مناصب اداری وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت و نهایتاً عهده‌دار منصب دبیر کلی این وزارتخانه شد.
لطفی جعفر نقاش و نوازنده هم بوده و عود می‌نواخته است. ده‌ها تابلوی نقاشی از او برجا مانده که پیشگامی وی را نیز در هنرهای تجسمی مدرن یمن نشان می‌دهد. او در زمینه‌ی موسیقی هم کوشید تا موسیقی یمن را از فضای سنتی‌اش بیرون آورد. لطفی صدایی نیکو داشت و این استعداد پای او را به گویندگی در رادیوی صنعاء باز کرد. وی نخستین شاعر یمنی است که با موج جنبش رمانتیک همراه شد. مدتی هم در انستیتوی آموزشی دانشگاه لندن به کارآموزی مشغول بود و از موج رمانتیک در شعر انگلیسی نیز تأثیر پذیرفت.
نخستین دیوان شعر لطفی جعفر (با عنوان بقایا نغم) برجستگی او را در شعر رمانتیک اثبات می‌کند. عناوین دیگر دیوان‌های وی عبارتند از: الدرب الاخضر (راه سبز)؛ کانت لنا ایام (روزگاری داشتیم)؛ لیل الی متی (شبی تا کجا؟) و اعیش لک (برای تو زنده‌ام).