تل باکون، محوطه باستانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۴ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تَلِّ باکون، محوّطۀ باستانی
واقع در مَرودَشت استان فارس، در 1.5کیلومتری جنوب تخت‌ جمشید. مشتمل بر دو تپه‌ با بلندای چهار متر است. اولین بار اِرنِست هِرتسفِلد در ۱۳۰۷ش آن‌جا را کاوش کرد و سپس دونالد مَک‌کان[۱] و لانگسدورف[۲] از دانشگاه شیکاگو در ۱۳۱۰ و ۱۳۱۶ش کاوش را ادامه داند. در کاوش اخیر مجموعه‌ای از خانه‌ها، کوچه‌ها و ساختارهای زندگی روستایی کشف و شناخته شد. کاوش بعدی را هیأت ژاپنی نامیو اِگامی و سِه ایچی ماسودا در ۱۳۳۵ش انجام دادند. واپسین کاوش این محوطه را باستان‌شناس ایرانی، عباس علیزاده، در دهۀ 1390ش انجام داده است. از مجموع این کاوش‌ها آثار زیادی مشتمل بر سفال، پیکرک، اشیاء زینتی و اقلام مختلف دیگر به دست آمده است.

تل باکون
نام فارسی تل باکون
کشور ایران
موقعیت مرودشت استان فارس، 1.5کیلومتری جنوب تخت‌ جمشید
کاربری روستا
مشخصات معماری دو تپۀ باستانی با بلندای چهار متر
زمان ساخت پیش از تاریخ
از اشیای سفالی به دست آمده از تل باکون

آثار فرهنگی تل باکون با قدمت حدود ۵۰۰۰ تا ۴۵۰۰پ‌م تا دورۀ آغاز شهرنشینی را دربر می‌گیرد. تل باکون شاخص و معرف کهن‌ترین فرهنگ‌های پیش از تاریخ استان فارس است. شواهد و مدارک پرشماری از آن دربارۀ فلزکاری و فعالیت‌های کارگاهی، بازرگانی فرامنطقه‌ای، تخصصی شدن پیشه‌ها، معماری طراحی‌شده، مجزا بودن بخش‌های اداری، مسکونی و صنعتی از یکدیگر و مهم‌تر از همه استفاده از مهر و موم گِلی، به‌ویژه قفل‌های گلی در پژوهش‌های مرتبط با توسعۀ نهادهای حکومتی اولیه به دست آمده است.





  1. Donald E. McCown
  2. Langsdorf