لوتو، لورنتسو (۱۴۸۰ ـ۱۵۵۶)
لوتّو، لورنتسو (۱۴۸۰ ـ۱۵۵۶)(Lotto, Lorenzo)
| جعبه زندگینامه |
|---|
نقاش ونیزی[۱]. در شهرهای برگامو[۲]، ترویزو[۳]، ونیز، آنکونا[۴]، و رم هنرآفرینی کرد. در آثار آغازینش از جووانّی بلّینی[۵] تأثیر گرفت. آثار دینی نقاشی می‌کرد، ولی شهرتش بیشتر حاصل تک‌چهره‌سازی‌هایی است که اغلب احساسی از تشویش و اندوه را القا می‌کنند. لوتو سبکی پرورده و بدیع ابداع کرد که در تابلوی جولیانوی حواری‌مقام[۶] (نگارخانۀ ملی[۷]) متجلّی است. تابلوی بانویی چون لوکریتا[۸] (نیز در نگارخانۀ ملی) به‌خوبی نشان‌دهنده ویژگی کار اوست که بر کاراوادجو[۹]ی جوان تأثیر گذاشت. معروف‌ترین نقاشی‌های محرابی[۱۰]اش در کلیساهای کارمینه[۱۱] و قدیسان جووانّی و پائولو[۱۲]، ونیز؛ و کلیساهای جامع آسولا[۱۳] و مونته سان جوستو[۱۴] در نزدیکی آنکونا، موجودند. نقاشی تصلیب[۱۵] مسیح با ۲۳ پیکره در اندازه طبیعی، در کلیسای جامع مونته سان جوستو است. لوتو دو سال آخر زندگی‌اش را در انزوایی راهبانه، در صومعۀ سانتا کاسا[۱۶]، در لورتو[۱۷] سپری کرد.