مکتب باربیزون

مکتب باربیزون (Barbizon School)

The Gleaners اثر ژان فرانسوا میله

مکتب فرانسوی نقاشان منظره‌پرداز میانۀ قرن ۱۹م (از دهۀ ۱۸۴۰ تا دهۀ ۱۸۷۰م)، که پایگاهشان در نزدیکی دهکدۀ باربیزون، در حاشیۀ جنگل فونتن‌بلو، واقع در شمال‌غربی فرانسه بود. نقاشان این مکتب صحنه‌های زنده و واقعی در هوای باز را به تصویر می‌کشیدند؛ لیکن برخلاف امپرسیونیستها، فقط اتودهای مقدماتی را در هوای باز اجرا می‌کردند، و پرداخت نهایی نقاشی‌ها تقریباً همیشه در آتلیه صورت می‌گرفت. اعضای مکتب عبارت بودند از تئودور روسو (رهبر گروه)، شارل دوبینیی، دیاز دو‌لاپنیا، ژول دوپره و ژان فرانسوا میله. دوستی نقاشان باربیزون و نیز تنگدستی‌شان، آنان را گرد هم آورد و نخستین انگیزۀ ایشان برای «بازگشت به طبیعت» شد. با این‌ همه، آنان صرفاً انزواجویان رمانتیکی نبودند که از شهر روی‌ برتافته باشند، بلکه پژوهندگان واقع‌گرای مناظر طبیعی بودند، و از آن لحاظ زمینۀ برآمدن امپرسیونیسم را مهیّا ساختند. دوبینیی، در اجرای نقاشی هوای آزاد، بیش از دیگران به امپرسیونیسم نزدیک شد. نقاشان مکتب باربیزون در مردود‌شمردن قراردادهای هنری هم‌داستان بودند؛ و از رویّۀ محافظه‌‌کارانۀ آکادمی فرانسه و گرایش آن به آرمان‌گرایی و موضوعات تاریخی دوری جستند. آنان از سنّت منظره‌‌پردازان انگلیسی، به‌ویژه آثار جان کانستبل و بانینگتون، و نیز آثار منظره‌سازان هلندی قرن ۱۷م متأثّر بودند. روسو، دیاز، دوپره، و دوبینیی هستۀ اصلی مکتب را تشکیل می‌دادند، و کامی کورو و میه بعدها به ایشان پیوستند. البته باربیزون تنها معرف بخشی از کارهای کامی‌ کورو است، و کیفیت شاعرانۀ آثارش، او را از آنان متمایز می‌سازد؛ و برجستگی میه، در آن معنای عاطفی است که در زندگی روستاییان می‌جست. برخی دیگر از اعضای مکتب عبارت‌اند از کنستان تروئایون، هانری آرپینیی، آنتوان شَنتروی و شارل امیل ژاک.

 

---