ائوهمریسم

اِئوهِمِریسم (euhemerism)

نظریه‌ای در باب منشأ اساطیر که ائوهمروس، فیلسوف یونانی قرن ۴‌م، آن را مطرح کرد. وی بر این باور بود که خدایان انسان‌هایی بوده‌اند که به‌سبب خصلت‌ها و رفتارهای منحصربه‌فردشان، پس از مرگ هیئت خدایی یافته‌اند. او مدعی بود که حین سفر به اقیانوس هند، جزیره‌ای را به نام پانچایا کشف کرده است که در سنگ‌نوشته‌های آن از خدایان یونانی به‌منزلۀ افراد بشر نام برده شده است. ائوهمروس را به الحاد متهم کردند، اما نظریۀ او را اندیشمندان و فیلسوفان دوره‌های بعد، همچون پولیبیوس، لاکتانتیوس، و اوگوستین قدیس پذیرفتند؛ بعدها نویسندگان یونانی آن را به‌صورت داستان‌هایی از وقایع ساده و متعارف درآوردند که در آن‌ها آئولوس دریانوردی قدیمی، سیکلوپ‌ها، نژادی از وحشیان مقیم سیسیل، اطلس، منجم و اسکولا و پگاسوس راهزنان دریایی چابکی بودند.

 

---