ابنیر

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَبنِیْر (ح قرن ۱۱پ‌م)(Abner)
(در عبری به‌معنی «پدر نور») در عهد عتیق[۱]، پسرعمو و سردار سپاه شائول[۲]. پس از مرگ شائول، ابنیر پسر او، اِیشبوشَت[۳]، را شاه خواند. وی برای رفع اختلاف دو مدعی، اِیشبوشَت و داود[۴]، در هبرون[۵] به دیدار داود ‌رفت. همان‌جا با نیرنگِ یوآب[۶] (خواهرزاده و سپهسالار لشکر داود)، که برادر کوچکش عَسائیل[۷] به دست ابنیر در جنگ کشته شده بود، به قتل رسید.




  1. Old Testament
  2. Saul
  3. Ishbosheth
  4. David
  5. Hebron
  6. Joab
  7. Asahel