ابن شهرآشوب، محمد بن علی (۴۸۹ـ حلب ۵۸۸ق)
اِبن شهرآشوب، محمّد بن علی (۴۸۹ـ حلب ۵۸۸ق)
محمد بن علی بن شهرآشوب | |
---|---|
زادروز |
۴۸۹ق |
درگذشت | حلب ۵۸۸ق |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | فقیه |
شغل و تخصص های دیگر | محدث، مفسر، رجالی و ادیب |
لقب | رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه |
آثار | متشابهالقرآن و مختلفه، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ مناقب آل ابی طالب (بمبیی، ۱۳۱۳ق)؛ معالمالعلماء؛ مثالبالنواصب |
گروه مقاله | دین اسلام |
(ابوجعفر، محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابونصر بن ابوالجیش ساروی مازندرانی ملقب به رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه؛ مشهور به اِبنِ شَهْرْآشوب) فقیه، محدث، مفسر، رجالی و ادیب امامی. از نسبت نیاکانش چنین برمیآید که اصل خاندان او از شهر ساری مازندران بوده است. نزد پدر و جدش تلمذ کرد. مدتی در بغداد ساکن بود. سپس برای همیشه در حلب، مقر حاکمان شیعۀ حمدانی، اقامت گزید. در وسعت دانش شهره بود و از همهجا برای تحصیل به نزد او میرفتند. شیعه و سنی او را میستایند. ابن زُهرۀ حلبی و ابن ادریس حلّی شاگرد او بودند. از معروفترین استادان و مشایخ او میتوان از جارالله زمخشری، خطیب خوارزمی، احمد غزالی، ابوالحسن بیهقی، ابومنصور طبرسی، قطب راوندی، ابوعلی طبرسی، ابوالفتوح رازی و فتّال نیشابوری نام برد. در فقه پیرو مکتب شیخ طوسی بود. برخی او را در شیعه چون خطیب بغدادی در اهل سنت میدانند. از آثار اوست؛ متشابهالقرآن و مختلفه، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ مناقب آل ابیطالب (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ معالمالعلماء که نخستینبار به کوشش عباس اقبال چاپ شده است (۱۳۵۳ق)؛ مثالبالنواصب.