ابن صاعد اندلسی
ابن صاعد اَندُلسی (المویه ۴۲۰ـ ۴۶۲ق)
| ابن صاعد اندلسی | |
|---|---|
| زادروز |
المویه ۴۲۰ق |
| درگذشت | ۴۶۲ق |
| ملیت | اسپانیایی |
| نام‌های دیگر | قاضی صاعد |
| شغل و تخصص اصلی | مورخ |
| شغل و تخصص های دیگر | منجم |
| آثار | کتاب التعریف بطبقات الأمم |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
(ابوالقاسم صاعد بن احمد بن عبدالرحمان بن صاعد اندلسی تغلبی؛ یا: قاضی صاعد) مورخ و منجم مسلمان اسپانیایی. در خانواده‌ای قرطبی پرورش یافت. در شهر تولدو (طلیطله) منصب قضا داشت. در حدود ۴۶۰ق گزیده‌ای از تاریخ علم را با عنوان کتاب‌التعریف بطبقات الأمم تألیف کرد. همچنین، شرحی تاریخی از علمای مسلمان و بربر گرد آورد (که ممکن است بخشی از اثر قبلی او باشد) و رساله‌ای در نجوم نوشت. ابن صاعد رصدکنندۀ بزرگی بود و از رصدهای خود و همکاران مسلمان و یهودی‌اش در تدوین زیج جدیدی استفاده کرد. به اعتقاد او هشت ملت یا فرهنگِ هندیان، ایرانیان، یونانیان، کلدانیان، رومیان، مصریان، مسلمانان و عبریان در پیشرفت علم سهم بیشتری داشته‌اند. ابن قفطی و ابن ابی اصیبعه از این کتاب او بهرۀ بسیار برده‌اند.