ابوالقاسم رحمانی خلیلی
ابوالقاسم رحمانی خلیلی (1302 - 1374ش)
| ابوالقاسم رحمانی خلیلی | |
|---|---|
| زادروز |
روستای خلیل محلۀ بهشهر 1302ش |
| درگذشت | 1374ش |
| ملیت | ایرانی |
| نام‌های دیگر | ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل علوم الهی و حوزوی حوزۀ علمیۀ کوهستان |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه و عالم |
| شغل و تخصص های دیگر | مجتهد و مدرس |
| آثار | شرحی بر تبصره علامه حلی (ره)؛ شرحی بر عروه الوثقی (رساله فی الاجتهاد والتقلید)؛ تفسیری بر سوره شریفه حمد؛ رساله در مشتق؛ رساله در طلب و اراده. |
| خویشاوندان سرشناس | آيت الله شيخ محمد باقر هزار جريبى مازندرانى (پدر) |
(با نام کامل: ابوالقاسم رحمانی خلیلی مازندرانی)
در 1302ش (۱۳۴۲ق) در روستای خلیل محلۀ بهشهر متولد شد. پدرش آيت الله شيخ محمد باقر هزار جريبى مازندرانى، از علماى مشهور بهشهر بود.
ابوالقاسم رحمانی آموزش را از مکتب خانه های قدیمی آن روزگار آغاز کرد. سپس به تحصیل علوم الهی و حوزوی حوزۀ علمیۀ کوهستان تحت نظر و آموزش آیت الله شیخ محمد کوهستانی پرداخت و دورۀ مقدمات و سطوح را در حوزۀ علمیۀ کوهستان فرا گرفت. او برای تکمیل مدارج علمی خود، در 1325ش، در بیست و سه سالگی به حوزۀ علمیۀ نجف اشرف عزیمت کرد و از محضر اساتیدی همچون سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی، سید ابوالقاسم خویی، میرزا حسن یزدی، شیخ صدر و میرزا هاشم آملی بهره مند شد و همان جا به تدریس نیز پرداخت.
آیت الله رحمانی خلیلی پس از چهارده سال اقامت در نجف، در 1338ش با کسب اجازات متعدد اجتهاد، به زادگاهش بازگشت. یک هفته پس از آن، توسط آیت الله کوهستانی، استاد اولیۀ خودش، به عنوان فقیه و عالم معرفی شد.
در 1339ش حوزۀ علمیۀ «خلیل محله» را تأسیس کرد و آن جا به آموزش طلاب منطقه پرداخت. او به همت روستایی های آن جا، مسجد و حسینیه ای نیز بنا کرد و به تدریس و ارشاد پرداخت.
در 1347ش به تهران مهاجرت کرد و در مسجد شفا (واقع در خیابان مجاهدین) به امامت جماعت، و در مدرسه چهلستون و مدرسه شیخ عبدالحسین به تدریس مشغول شد. سپس، پس از 14 سال اقامت در تهران، در 1364ش به حوزۀ علمیه قم کوچ کرد و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت.
از او تألیفاتی به جا مانده است که برخی از آن ها عبارت اند از: شرحی بر تبصره علامه حلی (ره)؛ شرحی بر عروه الوثقی (رساله فی الاجتهاد والتقلید)؛ تفسیری بر سوره شریفه حمد؛ رساله در مشتق؛ رساله در طلب و اراده؛ نامه ها و مکتوبات عرفانی و اسرار و اذکار؛ کتابی در نحو.
آیت الله ابوالقاسم رحمانی خلیلی سرانجام در 27 اسفند 1374ش (27 شوال 1416ق) در 72 سالگی درگذشت و در مدرسه ای که خود در زادگاهش بنا نهاده بود، به خاک شد.