احمدآباد
احمدآباد
| احمدآباد | |
|---|---|
| نام فارسی | احمدآباد |
| کشور | هند |
| ایالت | گجرات |
| موقعیت | کنار رود سابرمتی، به فاصله ۵۵۰کیلومتری شمال غرب بمبیی |
| جمعیت | ۳,۶۵۳,۷۰۰ نفر (۱۴۱۲ق/۲۰۰۳) |
| تولیدات و صنایع مهم | صنعت نساجی، زری بافی، تولید کتان و ابریشم و ساخت زینت آلات و صنایع چوب و شیشه و کاشت تنباکو |
شهری در گجرات[۱]، هند، کنار رود سابرمتی[۲]، به فاصلۀ ۵۵۰کیلومتری شمال غرب بمبئی (مومبای[۳])، با ۳,۶۵۳,۷۰۰ نفر جمعیت (۱۴۱۲ق/۲۰۰۳). این شهر مرکز سابق استان و بزرگ‌ترین شهر گجرات، و از مراکز بزرگ صنعت نساجی هند است. زری‌بافی، تولید کتان و ابریشم و ساخت زینت‌آلات و صنایع چوب و شیشه و کاشت تنباکو نیز در این شهر رواج دارد. به منچستر شرق معروف است. احمدآباد از شهرهای مقدس فرقۀ هندی جین[۴] بوده و از دیدگاه مسلمانان نیز به واسطۀ کثرت مساجد قدیمی آن، نظیر مسجدجامع، معتبر است. سلطان شهاب‌الدین احمدشاه اول، پادشاه گجرات (۸۱۴ـ۸۴۶ق/۱۴۱۱ـ۱۴۴۲م)، این شهر را در ۸۱۴ق/۱۴۱۱م بنا کرده و به نام او شهرت یافته است. مزار سلطان احمد در این شهر واقع است. احمدآباد در قرن ۱۰م/۱۶ق به سبب تسلط پرتغالی‌ها بر مسیرهای تجارت دریایی اقیانوس هند و دریاهای عمان و عربستان و نیز جنگ‌های میان مسلمانان و هندوان و اختلافات و جنگ‌های داخلی بزرگان گجرات، اعتبار خود را از دست داد و در ۹۸۰ق/۱۵۷۲ به اشغال قوای اکبرشاه مغول، پادشاه معروف هندوستان، درآمد. کمپانی هند شرقی[۵] در ۱۲۳۳ق/۱۸۱۸، این شهر را همانند بسیاری دیگر از نواحی هندوستان تصرف کرد. احمدآباد در جنبش ضداستعماری هند و ازجمله در رویدادهای سال‌های ۱۳۳۷ و ۱۳۴۹ق/۱۹۱۸ و ۱۹۳۰ شرکت داشت. راهپیمایی معروف گاندی[۶] علیه قانون انحصاری نمک در ۱۳۴۹ق/۱۹۳۰ از این شهر آغاز شد. این شهر هنوز مرکز ملی‌گرایی هند است.