احمد بهاور
احمد بهاور (تهران 1289- تهران اردیبهشت 1353ش)
| احمد بهاور | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1289ش |
| درگذشت | تهران/ اردیبهشت 1353ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | از شاگردان کمال الملک |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی |
| جوایز و افتخارات | |
نقاش ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی، نزد یک کشیش فرانسوی، که در محدوده‌ی باغ ملی در کلیسا ساکن بود، زبان فرانسه را آموخت تا در مبادلات تجاری پدرش به او کمک کند. در همین دوره به نقاشی هم علاقه‌مند شد و در سال 1304 به عنوان هنرآموز آزاد در کلاس‌های مدرسه‌ی کمال‌الملک (صنایع مستظرفه) شرکت کرد. بهاور به مدت یک سال شیوه‌ی طراحی را آموزش دید و در سال 1305 برای کمک به پدرش مدرسه و آموزش نقاشی را رها کرد. با مشغول شدن او در کار تجارت و بازار، ارتباطش با هنر کم شد و تنها در روزهای تعطیل، ساعات محدودی را صرف طراحی و نقاشی از روی مدل می‌کرد. او نهایتاً در سال 1338 تجارت را رها کرد و به دغدغه‌ی اصلی خودش بازگشت و در خیابان سعدی آتلیه‌ی کوچکی تأسیس کرد. در آن‌جا علاوه بر نقاشی به کار مرمت تابلوهای هنری و عتیقه‌جات هم می‌پرداخت. دقت و مهارت او در این کار باعث شد که بسیاری از مجموعه‌داران، برای مرمت آثار و اشیای خود به وی مراجعه کنند. این اعتبار بهاور به حدی بود که بعد از تعطیلی این آتلیه هم (1340) مشتریانش اشیاء و آثارشان را به محل زندگی او در گلابدره می‌بردند. بهاور در این دوره علاوه بر این کار، به نقاشی رنگ روغن و نقاشی لاکی به شیوه‌ی قاجاری نیز می‌پرداخت.
شیوه‌ی ابتکاری او در نقاشی لاکی، گرته‌برداری از تصاویر روی قلمدان‌ها و بزرگ‌نمایی آن‌ها روی مقوای مخصوص بود. با این شیوه با دخل و تصرف اندکی در تصویر، آن‌ها را از تصاویری کوچک به تابلوهایی بزرگ تبدیل می‌کرد. بهاور از میان نقاشان بزرگ به رامبرانت علاقه‌ی زیادی داشت و آثار او را سرمشق کار خود می‌کرد. شاید همین نگاه به تاریخ هنر و دیدگاه‌ها بوده که او را به واکنش نسبت به هنر مدرن وامی‌داشت.
بهاور چندین مرتبه از طرف مدیران ارشد وزارت‌خانه‌ی فرهنگ، پیشنهاد مشاغل دولتی را دریافت کرد که همه‌ی این موارد نپذیرفت و به نقاشی پرداخت. او بر اثر سرطان کبد درگذشت و در شهر قم به خاک سپرده شد.
منابع:
- مکتب کمال‌الملک، شهروز مهاجر- محمدحسن حامدی؛ پیکره: 1393