اسووو، ایتالو (۱۸۶۱ـ۱۹۲۸)
اِسْوِوو، ایتالو (۱۸۶۱ـ۱۹۲۸)(Svevo, Italo)
| ایتالو اسووو Italo Svevo | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۶۱م |
| درگذشت | ۱۹۲۸م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | رمان نویس |
| سبک | رمان روان شناختی |
| آثار | ضعف پیری (۱۸۹۸) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
(نام اصلی: اتّوره اشمیتس[۱]) داستان‌نویس ایتالیایی، و از پایه‌گذاران رمان‌های روان‌شناختی در ایتالیا. پدرش یَهودی آلمانی و مادرش ایتالیایی بود و در ۱۲سالگی به مدرسه‌ای شبانه‌‌روزی در آلمان فرستاده شد. سپس در یک مدرسۀ بازرگانی در ایتالیا به تحصیل پرداخت، اما با کساد کار پدرش که تاجر ظروف چینی بود، ناچار به ترک تحصیل و کار در بانک شد. نخستین رمانش با نام یک زندگی[۲] (۱۸۹۲) که از حیث رویکرد تحلیلی و درون‌نگرانه‌اش اثری انقلابی بود، و نیز رمان دوم او ضعف پیری[۳] (۱۸۹۸) با اقبالی روبه‌رو نشد. با شکست این دو اثر، نوشتن را رها کرد. در ۱۹۰۷ برای راحتی در سفرهای کاری خود به انگلستان، معلم زبانی در تریست[۴] گرفت که کسی نبود جز جیمز جویس. آن دو با هم دوستان صمیمی شدند و آثار یکدیگر را خواندند و تشویق‌های جویس موجب بازگشت اسووو به کار نویسندگی شد. در ۱۹۲۳ مشهورترین رمانش اعترافات زنو[۵] را منتشر کرد که باز هم توفیقی نیافت، اما چند سال بعد با حمایت جویس او را به‌شهرت رساند. این کتاب در ایران نیز با ترجمه‌ی مرتضی کلانتریان در دسترس عموم قرار گرفت. اسووو در حال نگارش دنباله‌ای برای این اثر بود که در یک تصادف رانندگی کشته شد.