اشاعه فرهنگ
اِشاعِۀ فرهنگ (diffusion)
در باستان‌شناسی و انسان‌شناسی، گسترش و رواج‌یافتن افکار، اشیا، یا پدیده‌های فرهنگی از فرهنگ یا جامعه‌ای به فرهنگ یا جامعه‌ای دیگر. این مفهوم در مقابل مفهوم ابداع و اکتشاف‌های مستقل در درون هر فرهنگ به کار می‌رود. اشاعه‌گرایی[۱] در انسان‌شناسی یکی از مکاتب نظری بود که در قرن ۱۹ و ابتدای قرن ۲۰ طرفدارانی داشت. اشاعه‌گرایی افراطی[۲] از شاخه‌های غیرعلمی اشاعه‌گرایی است؛ از نظر آنان فرهنگ مصر منشأ بسیاری از فناوری‌ها همچون ذوب فلز و معماری بناهای بزرگ سنگی بوده است، اما امروزه عموماً برآنند که چنین فناوری‌هایی همچون بسیاری دیگر از دستاوردهای فرهنگی منشأهای چندگانه و مستقل از هم داشته‌اند.