اقتصاد نیوکلاسیک
اقتصاد نِئوکِلاسیک (neoclassical economics)
مکتب اندیشۀ اقتصادی مبتنی بر کار اقتصاددانان قرن ۱۹ از قبیل آلفرد مارشال[۱]. این اقتصاددانان، برای تعدیل نظریههای اقتصادی کلاسیک، از نظریۀ نهایی[۲] استفاده کردند و بر روشهای ریاضی تأکید بیشتری نهادند. اقتصاددانان نئوکلاسیک معتقد بودند که رقابت[۳] تنظیمکنندۀ فعالیتهای اقتصادی است، بهگونهای که تعادل بین عرضه و تقاضا را از طریق عملیات نیروهای بازار[۴] برقرار میکند. جان مِینارد کیِنز[۵]، اقتصاددان انگلیسی، تجزیه و تحلیل اقتصاد نئوکلاسیک در مورد بازده و اشتغال در کل اقتصاد، یا در سطح کلان، را به انتقاد گرفت. میلتون فریدمن[۶]، اقتصاددان امریکایی، بر اصول اقتصاد کلان نئوکلاسیک از نو تأکید نهاد.