الارا
اِلارا (Elara)
در اخترشناسی، قمر کوچک سیارۀ مشتری، و دوازدهمین قمر شناخته‌شده از سمت این سیاره. حدوداً هر ۲۶۰ روز زمینی یک‌بار و در ارتفاع ۱۱.۷میلیون کیلومتری سیارۀ مشتری را دور می‌زند. مدار این سیاره بیضی‌شکل است، و حدود ۲۷ درجه نسبت به استوای مشتری تمایل دارد. تصور می‌شود که اِلارا شکلی غیرعادی داشته باشد، اما قطر آن را حدود ۷۶ کیلومتر برآورد کرده‌اند. هیچ فضاپیمایی تاکنون به اِلارا نرسیده و از این‌رو هنوز از نزدیک بررسی نشده است. از ساختار درونی یا ترکیب آن چندان اطلاعی در دست نیست، ولی چگالی آن نشان می‌دهد که بیشتر از سنگ تشکیل شده است. اِلارا بیرونی‌ترین قمر از میان چهار قمر با چگالی مشابه است که در مدارهای مشابهی بر گرد مشتری می‌گردند. این چهار قمر را قمرهای الف[۱] می‌نامند، زیرا نام آن‌ها به الف ختم می‌شود. اخترشناسان این نظر را مطرح می‌کنند که قمرهای الف در ابتدا سیارکی منفرد بوده‌اند که حدود ۴میلیارد سال قبل، بر گرد خورشید گردش می‌کرده است. این سیارک هنگام عبور از میان اَبرِ متراکمی از غبار که مشتری را احاطه کرده بود، با ذرات درون اَبر برخورد کرده است. این برخورد حرکت سیارک را کُند و آن را متلاشی کرد. حرکت چهار تکۀ بزرگ‌تر به‌قدری کُند شد که گرانش مشتری آن‌ها را جذب کرد و به‌صورت قمرهای الف درآورد. چارلز دیلون پراین[۲]، اخترشناس آرژانتینی‌تبار امریکایی، در ۱۹۰۵ این قمر را کشف کرد. اِلارا شخصیتی در اساطیر یونان و همراه زئوس[۳] است و او را از والدین تیتیوس[۴] غول می‌دانند.