البشیر، عمر حسن احمد (۱۹۴۴م - )
بَشیر (البَشیر)، عُمَر حسن احمد (۱۹۴۴)
| بشیر | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۴ م |
| ملیت | سودانی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
نظامی و سیاستمدار سودانی، از ۱۹۸۹ رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر آن کشور. او، که افسر ارتش بود، در ۱۹۸۹ پس از سرنگون‌کردن حکومت صادق المهدی، که با آرای مردم روی کار آمده بود، قدرت را به‌دست گرفت. عمرالبشیر، با تشکیل شورای فرماندهی انقلاب[۱]، ریاست دولت و کشور و نیز فرماندهی کل قوا را برعهده گرفت. در آغاز همۀ نهادها، حزب‌های سیاسی و اتحادیه‌های کارگری را به بهانۀ کاستن از تنش‌های منطقه‌ای و مذهبی برچید. در ۱۹۹۳، حکومتی غیرنظامی روی کار آورد، ولی فعالیت حزب‌ها و اتحادیه‌های کارگری مخالف همچنان تا ۱۹۹۹ ممنوع بود. در ۱۹۹۶ و بار دیگر در سال ۲۰۰۰ انتخابات برگزار شد که به تحکیم موضع او انجامید. دورۀ حکومت او با جنگ داخلی میان نیروهای دولتی و شورشیان غیرمسلمان مستقر در جنوب سودان همراه بوده است. عمرالبشیر، پس از رسیدن به قدرت، هرگونه مخالفت سیاسی را بی‌رحمانه درهم شکست و در ۱۹۹۰ کودتای ناموفقی بر ضد او صورت گرفت. پس از برداشته‌شدن ممنوعیت فعالیت حزب‌های سیاسی در دسامبر ۱۹۹۹، مجلس سودان به ایجاد تغییراتی در قانون اساسی کشور رأی داد که از اختیارات او می‌کاست. اما او پیشاپیش، با اعلام وضع اضطراری، پارلمان را منحل و وزرای خود را برکنار کرد. حسن‌الترابی، رئیس مجلس و متحد پیشین البشیر، او را متهم کرد که عملاً دست به کودتا زده است. تا پایان ژانویۀ ۲۰۰۰ عمرالبشیر بیشتر وزرای خود را به کار بازگرداند، اما جنگ قدرت میان او و ترابی همچنان ادامه یافت. با انتخابات دسامبر ۲۰۰۰، که حزب‌های مخالف دولت آن را تحریم کردند، مجلسی شکل گرفت که پشتیبان او بود. عمرالبشیر، پس از اتمام تحصیل، در یکان چتربازان آموزش دید. پیش از رسیدن به قدرت در ۱۹۸۹، با درجۀ سرتیپی در منطقۀ الموجلاد واقع در کردوفان[۲] جنوبی به خدمت مشغول بود.