الفت، گل پاچا (لغمان ۱۲۸۸ـ۱۳۵۶ش)
گل پاچا الفت (لغمان ۱۲۸۸ـ ۱۳۵۶ش)
شاعر، نویسنده و سیاستمدار افغانستانی. وی که از سادات پشتون بود علوم متداول دینی را در مدارس خصوصی آن زمان در ننگرهار و کابل آموخت. در ۱۳۲۸ش، نمایندۀ مردم جلال‌کوت در هفتمین دورۀ مجلس شورای ملی، از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۲ش، رئیس فرهنگستان علوم افغانستان و از ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۲ش رئیس انجمن دولتی افغانستان و اتحاد جماهیر شوروی بود. به فارسی و پشتو شعر می‌گفت و در سروده‌هایش از شاعران کلاسیک، به‌ویژه رودکی، پیروی می‌کرد.
اشعار فارسی او در دو دفتر به‌نام‌های اشعار منتخب (۱۳۳۴ش) و صدای قلب (۱۳۴۱ش) منتشر شده است. از وی آثاری به نثر در سبک‌شناسی، منطق، رسم‌الخط و دو ترجمه با نام‌های تولنی علم و موفقیت لیار نیز چاپ و منتشر شده است.