الکساندر کیلند
خلان، الکساندر لانگه (Alexander Lange Kielland (1906–1849
| الکساندر کیلند Alexander Kielland | |
|---|---|
| زادروز |
1849 |
| درگذشت | 1906 |
| ملیت | نروژی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| آثار | گارمن و ورس، مردم شاغل |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
نویسنده نروژی. از او در کنار هنریک_ایبسن، بیورنستیرنه_بیورنسون و یوناس_لی به عنوان چهار ادیب بزرگ نروژ در قرن نوزدهم یاد می‌کنند. در سال 1878 به پاریس رفت و یک سال بعد مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاهش را منتشر کرد. احتمالاً در زمان خود شاخص‌ترین سبک را در میان نویسندگان نروژی داشت. نوشته‌های او بیش از هر چیز دغدغه‌اش در زمینه‌ی مسائل اجتماعی را نشان می‌دهد و لحن مطایبه‌آمیز آن‌ها عمدتاً با انتقاد گزنده‌ای همراه است. مهم‌ترین رمان‌هایش از این قرارند: گارمن و ورس[۱] که در آن زندگی در شهر زادگاهش را توصیف می‌کند و همچنین، مردم شاغل[۲] که در آن به بوروکراسی نروژ می‌تازد.
داستان‌های کوتاهش، که در مجموعه‌های داستان‌های کوتاه[۳] (۱۸۷۹) و داستان‌های کوتاه نو[۴] (۱۸۸۰) گردآمده‌اند، از گسترۀ توانایی‌هایش، از طنزهای بی‌پرده تا آثار شاعرانۀ لطیف، حکایت دارند.
کیلند کارخانه‌داری ثروتمند از خانواده‌ای اشرافی بود، با این حال نویسنده‌ای اصول‌گرا بود که از نظام موجود و استثمار فقیران انتقاد می‌کرد؛ کتاب اِلزه[۵] (۱۸۸۱) گواه بر این ادعاست.
منبع: Encyclopedia of LIterature, Merriam Webster