امام الحرمین
امامالحَرَمین (نیشابور ۴۱۹ـ همانجا ۴۷۸ق)
| امام الحرمین | |
|---|---|
| زادروز |
نیشابور ۴۱۹ق |
| درگذشت | نیشابور ۴۷۸ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| شغل و تخصص های دیگر | متکلم و مفسر |
| آثار | الارشاد (در کلام)؛ نهایه الطلب فی درایه المذهب |
| گروه مقاله | دین اسلام |
شهرت ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله جوینی، فقیه، متکلم، و مفسّر شافعی. فقه را نزد پدرش در نیشابور آموخت و پس از وی بر کرسی تدریس نشست. سپس به بغداد رفت و با عالمان آنجا دیدار کرد. وی چهار سال مجاور مکّه و مدینه بود و در آنجا مطابق با همۀ مذاهب فقهی اسلامی فتوا میداد و در همانجا نیز به امامالحرمین معروف شد. غزالی از شاگردان او بود. خواجه نظامالملک مدرسۀ نظامیه را برای محل تدریس او بنا کرد. از آثار اوست: الارشاد در کلام؛ نهایةالطلب فی درایةالمذهب.