انبارهای عمومی

اَنبارهای عمومی

(یا: انبار رسمی) محل نگهداری انواع اموال و کالای اشخاص حقیقی و حقوقی که معمولاً به تجارت اشتغال دارند و پس از ترخیص کالای خود از گمرک، تا وقتی که آن را به‌مصرف برسانند یا به انبار اختصاصی خود انتقال دهند، به انبار عمومی می‌سپرند. انبارهای عمومی را بنگاه‌های دولتی تأسیس و اداره می‌کنند و اغلب در کنار گمرک‌ها و اسکله‌ها مستقرند. کالایی که به انبار عمومی یا رسمی سپرده می‌شود، امانت است و مسئولیت بنگاه صاحب انبار، همان مسئولیت امین است و در صورت تعدی و تفریط در نگهداری مال یا کالا، مسئول خسارت است. در ازای سپردن کالا به انبار عمومی، قبض رسید صادر می‌شود که دارندۀ آن مالک کالا شناخته می‌شود. قبض رسید یا انبار، با ظَهرنویسی قابل نقل و انتقال است. به‌موجب تصویب‌نامۀ مربوط به تأسیس انبارهای عمومی، مصوب شهریور ۱۳۴۰ انبارهای عمومی باید به‌صورت شرکت‌های تجاری سهامی با حداقل ۶۰درصد سهام متعلق به اتباع ایرانی باشد. پس از انقلاب، شرکت انبارهای عمومی ایران ملی شد و در اختیار گمرک قرار گرفت و به اسم شرکت سهامی انبارهای عمومی و گمرکی ایران، فعالیت خود را آغاز کرد.