اول

اوّل
در اصطلاح قرآن و علم کلام، از نام‌های نیکوی (← اسماءالحسنی) خدا است و دربرابر آخر (حدید، ۳) قرار دارد. به‌نظر متکلمان، اوّل‌بودن خداوند دارای دو معنی است: ۱. یگانۀ بی‌آغاز و آفریدگار ازلی، که بی‌واسطه یا با واسطه علت وجود تمام موجودات است و خود موجودی است که از ازل تا به ابد باقی است؛ ۲. نخستین موجود در سلسلۀ طولی نزولی وجود، که وجود تمام موجودات مستفاد از وجود بی‌پایان و بی‌آغاز اوست و خود مبدأالمبادی محسوب می‌شود.