بالاگوئر، خوئاکین
بالاگوئر، خوئاکین (۱۹۰۶- ۲۰۰۲م)(Balaguer, Joaquin)
سیاستمدار راست‌میانه‌رو جمهوری دومینیکن[۱] و رئیس‌جمهور آن کشور (۱۹۶۰ـ۱۹۶۲)، (۱۹۶۶ـ۱۹۷۸) و (۱۹۸۶ـ ۱۹۹۶). در ۱۹۶۰، در دورۀ دیکتاتوری رافائل تروخیلیو مولینا[۲]، مقام تشریفاتی ریاست جمهوری را برعهده داشت، در ۱۹۶۵ حزب اصلاح‌طلب سوسیال مسیحی[۳] را تشکیل داد، و در ۱۹۶۶ به ریاست جمهوری انتخاب شد. در دورۀ ریاست جمهوری‌اش رژیم مردم‌سالارانه‌تری برقرار کرد و به ایجاد پیوندهای نزدیک‌تری با ایالات متحد امریکا دست زد، اما با چندین تلاش برای کودتا، عملیات تروریستی راست‌گرایان، و یورش‌های چریکی چپ‌گرایان مواجه شد. در ۱۹۷۸ خود را بازنشسته کرد، اما با شکست سیاست‌های اقتصادی حزب انقلابی دومینیکن[۴]، که به چپ‌میانه‌رو تعلق داشت، بار دیگر در ۱۹۸۶ به قدرت بازگشت. پس از برگزاری انتخابات مجدّد در ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴، مطرح‌شدن اتهاماتی دربارۀ تقلب‌های انتخاباتی سبب شد انتخابات دیگری در ۱۹۹۶ برگزار شود که بالاگوئر خود را در آن نامزد نکرد، اما با حمایتی که از لئونل فرناندس[۵]، نامزد پیروز، به عمل آورد نفوذش همچنان پایدار ماند. بالاگوئر با داشتن دانشنامۀ دکتری در رشتۀ حقوق از دانشگاه سانتو دومینگو[۶] و دانشگاه سوربون[۷] پاریس، نخست در مقام استاد حقوق مشغول به کار شد. در دهۀ ۱۹۴۰ سفیر کشورش در کلمبیا و مکزیک بود و سپس به فعالیت‌های سیاسی پرداخت. در دورۀ دیکتاتوری تروخیلیو، وزیر امور خارجه بود (۱۹۵۴ـ۱۹۵۶) و در ۱۹۶۱، اندکی پس از ترور دیکتاتور، به ایالات متحد امریکا گریخت و در ۱۹۶۵ به جمهوری دومینیکن بازگشت.