برنامه حفاری اقیانوس
برنامۀ حَفّاری اقیانوس (Ocean Drilling Program)
پیش‌تر با نام برنامۀ حفاری دریای عمیق (۱۹۶۸ـ۱۹۸۵) برنامه‌ای تحقیقاتی در امریکا، برای نمونه‌برداری از سنگ‌های پوستۀ اقیانوسی[۱] آغاز شد. این پروژه را، که ابتدا تحت سرپرستیِ مؤسسۀ اقیانوس‌شناسی اسکریپ[۲] بود، اتحادیۀ مؤسسات نمونه‌برداری اعماق زمین طراحی و اداره می‌کرد. در ۱۹۷۵، این برنامه بین‌المللی شد و انگلستان، فرانسه، آلمان غربی، ژاپن و اتحاد جماهیر شوروی نیز به آن پیوستند. گمانه‌ها در همۀ اقیانوس‌ها به‌وسیلۀ کشتی‌های اتحادیه با نام گلومار چلنجر[۳] و رزولوشن[۴] حفر شدند و دانشِ بشر در زمینۀ ماهیت و تاریخ حوضه‌های اقیانوسی[۵] بسیار افزایش یافت. مشکلات فنی حفّاری بستر دریا تا عمق ۲هزار متری با استفاده از موتورهای نگه‌دارنده و کنترل ماهواره‌ای کشتی، و نیز هدایت متۀ حفاری با سیستم رادیویی برطرف شد. این پروژه تا ۲۰۰۵ ادامه یافت.